Παρεση προσωπικού νεύρου
Το
προσωπικό νεύρο είναι το κατεξοχήν κινητικό νεύρο του προσώπου.
Ευθύνεται για την κινητικότητα όλων των μιμικών μυών, των μυών δηλαδή
που συνεργούν προκειμένου να έχουμε εκφραστικότητα. Έτσι, η παράλυση
-προσωρινή ή μόνιμη- κλάδων ή και ολόκληρου του νεύρου προκαλούν
σημαντική ασυμμετρία καθώς και λειτουργικά προβλήματα (ξηροφθαλμία
λόγω αδυναμίας σύγκλισης των βλεφάρων, δυσκολία στην ομιλία λόγω
παράλυσης της γωνίας των χειλιών κ.α.).
Ευτυχώς, το 85% των παραλύσεων του προσωπικού νεύρου οφείλονται στη λεγόμενη ιδιοπαθή παράλυση (παράλυση Bell). Η αιτιολογία παραμένει αδιευκρίνιστη αν και έχουν ενοχοποιηθεί ιογενείς λοιμώξεις και παρατηρείται σε μεγαλύτερη συχνότητα σε εγκύους γυναίκες. Η διάγνωση της ιδιοπαθούς παράλυσης γίνεται με τον αποκλεισμό άλλων αιτιών, ενώ η ίαση επέρχεται αυτόματα το αργότερο σε 6 μήνες και συνήθως δεν παραμένει καμία νευρολογική σημειολογία.
Οι μόνιμες παραλύσεις οφείλονται κατά κύριο λόγο σε:
ΣυμπτώματαΤο
προσωπικό νεύρο είναι το κατεξοχήν κινητικό νεύρο του προσώπου.
Ευθύνεται για την κινητικότητα όλων των μιμικών μυών, των μυών δηλαδή
που συνεργούν προκειμένου να έχουμε εκφραστικότητα. Έτσι, η παράλυση
-προσωρινή ή μόνιμη- κλάδων ή και ολόκληρου του νεύρου προκαλούν
σημαντική ασυμμετρία καθώς και λειτουργικά προβλήματα (ξηροφθαλμία
λόγω αδυναμίας σύγκλισης των βλεφάρων, δυσκολία στην ομιλία λόγω
παράλυσης της γωνίας των χειλιών κ.α.).Ευτυχώς, το 85% των παραλύσεων του προσωπικού νεύρου οφείλονται στη λεγόμενη ιδιοπαθή παράλυση (παράλυση Bell). Η αιτιολογία παραμένει αδιευκρίνιστη αν και έχουν ενοχοποιηθεί ιογενείς λοιμώξεις και παρατηρείται σε μεγαλύτερη συχνότητα σε εγκύους γυναίκες. Η διάγνωση της ιδιοπαθούς παράλυσης γίνεται με τον αποκλεισμό άλλων αιτιών, ενώ η ίαση επέρχεται αυτόματα το αργότερο σε 6 μήνες και συνήθως δεν παραμένει καμία νευρολογική σημειολογία.
Οι μόνιμες παραλύσεις οφείλονται κατά κύριο λόγο σε:
- Κακώσεις με κατάγματα του κροταφικού οστού,
- Μεγάλα τραύματα του προσώπου
- Νεοπλασίες (νευρινώματα, χολοστεατώματα, όγκοι του εγκεφάλου, όγκοι της παρωτίδας κ.α.) οι οποίες δημιουργούνται είτε λόγω διήθησης του νεύρου είτε ιατρογενώς κατά την εκτομή του.
- Αυτοάνοσα νοσήματα
- Μεταβολικές παθήσεις
2. Πτώση του φρυδιού.
3. Απώλεια ρυτίδων στο μέτωπο και τα μάγουλα.
4. Πτώση της γωνίας του στόματος.
5. Ανεξέλεγκτα δάκρυα από το μάτι της πάσχουσας περιοχής.
6. Αδυναμία να κλείσει το μάτι στη πάσχουσα περιοχή.
7. Αδυναμία να σφίξει το χείλος ή να διατηρηθεί το φαγητό στο στόμα.
8. Προοδευτική ατροφία των μυών του προσώπου.
9. Απώλεια γεύσης της πάσχουσας πλευράς.
Θεραπεία
Η συντηρητική θεραπεία για να είναι αποτελεσματική πρέπει να αρχίσει άμεσα ή το αργότερο μέσα στις πρώτες τρείς ημέρες μετα την εγκατάσταση των συμπτωμάτων. Αν η θεραπεία ξεκινήσει δέκα ή περισσότερες ημέρες μετά τότε μειώνεται η αποτελεσματικότητα της. Περιλαμβάνει φαρμακευτική αγωγή και φυσικοθεραπεία. Η φαρμακευτική αγωγή αποτελείται από αντιβίωση και κορτιζόνη. Αντιβίωση για την αντιμετώπιση της λοίμωξης και κορτιζόνη για την ελάττωση του οιδήματος του νεύρου και με τον τρόπο αυτό την αποσυμπίεση του. Συμπληρωματικά χορηγούνται στον ασθενή βιταμίνες, ιδιαίτερα του συμπλέγματος Β για την ενδυνάμωση του νεύρου και κολλύρια για την προστασία των κερατοειδών.
Κλινικές μελέτες δείχνουν επίσης ότι ο βελονισμός είναι τουλάχιστον εξίσου αποτελεσματικός με τα κορτικοστεροειδή και μπορεί να βελτιώσει την ανάκαμψη των ασθενών με παράλυση τύπου Bell, είτε ως μονοθεραπεία ή σε συνδυασμό με την φαρμακευτική αγωγή.
Βιβλιογραφία
1. May M. Differential diagnosis of facial nerve palsy. Otolaryngol Clin North Am1991, 24:613–645
2. TAVERNER D. The prognosis and treatment of spontaneous fαcial palsy. Proc R Soc Med 1959, 52:1077–1080.
3. A.Mallis. Peripheral facial nerve paralysis: Etiology, diagnosis and management. Archives of Hellenic Medicine 2010, 27(4):607–613
