Βράγχος φωνής

Βράγχος φωνής/Βραχνή φωνή

Το βράγχος φωνής είναι ένας γενικός όρος ο οποίος περιγράφει ανώμαλη αλλαγή της φωνής. Μπορεί να ακούγεται τεταμένη ή μπορεί να υπάρχουν αλλαγές στην ένταση της ή στον τόνο της. Οι αλλαγές στον ήχο συμβαίνουν κυρίως σε διαταραχές των φωνητικών χορδών. Όταν ανασαίνουμε οι φωνητικές χορδές παραμένουν σε απόσταση. Όταν μιλάμε ή τραγουδάμε συμπλησιάζουν και όσο ό αέρας φεύγει από τους πνεύμονες δονούνται και παράγουν ήχο.

Αίτια

Υπάρχουν πολλά αίτια βράγχους φωνής. Ευτυχώς τα περισσότερα δεν είναι σοβαρά και παρέρχονται μετά από σύντομο  χρονικό διάστημα. Τα πιο συνήθη αίτια είναι η  

1. Οξεία λαρυγγίτιδα (οίδημα των φωνητικών χορδών) που συνήθως συμβαίνει στο κοινό κρυολόγημα, λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού ή από έντονη φωνή (ουρλιαχτό) π.χ. στο γήπεδο ή σε συναυλία. 
2. Κακή χρήση της φωνής:  Πολύωρη ομιλία, πολύ δυνατή ομιλία για παρατεταμένο χρονικό διάστημα. Οι συνήθειες αυτές μπορεί να δημιουργήσουν οζίδια (κάλους) στις φωνητικές χορδές (π.χ. τραγουδιστές) ή πολύποδες (πιο εκτεταμένο οίδημα των φωνητικών χορδών). 
3. Σε ενήλικες  η γαστροοισοφαγική  παλινδρόμηση, (δηλαδή το γαστρικό υγρό του στομάχου παλινδρομεί στον οισοφάγο και ερεθίζει τις φωνητικές χορδές) μπορεί να προκαλέσει βράγχος φωνής 
4. Το κάπνισμα είναι μία άλλη αιτία βραχνάδας. Επειδή το κάπνισμα είναι βασικός παράγοντας  επικινδυνότητας στον καρκίνο  του λάρυγγα εάν οι καπνιστές παρουσιάζουν επίμονη βραχνάδα καλό είναι να επισκεφθούν τον ΩΡΛ. 
5. Άλλες αιτίες βραχνάδας, όχι τόσο συχνές είναι οι αλλεργίες, οι παθήσεις του θυρεοειδούς, τα τραύματα του λάρυγγα, νευρολογικές διαταραχές και σπάνια, μέσα στα φυσιολογικά πλαίσια, η έμμηνος ρύση.

Χρειάζεται άμεση εξέταση από Ωτορινολαρυγγολόγο όταν:

• Το βράγχος φωνής κρατά πάνω από 2-3 εβδομάδες
• Συνυπάρχει πόνος στο λαιμό που αντανακλά στο αυτί
• Συνυπάρχει αιμόπτυση
• Επί δυσκολίας στην κατάποση ή αισθήματος ξένου σώματος στο λαιμό
• Επί αφωνίας
• Επί δύσπνοιας
• Επί συνυπάρξεως ψηλαφητής μάζας ή άλγους στον τράχηλο

ΩΡΛ Εξέταση 

Ο ΩΡΛ θα εξετάσει τις φωνητικές χορδές τοποθετώντας ένα καθρέπτη στο πίσω μέρος του λαιμού. Μερικές φορές μπορεί  να χρειαστεί η ενδοσκόπηση του λάρυγγα με εύκαμπτο ή άκαμπτο ενδοσκόπιο. Η εξέταση γίνεται με ταυτόχρονη βιντεοκαταγραφή ή φωτογράφηση της βλάβης, ώστε να παρακολουθείται η εξέλιξη της θεραπείας.

Προληπτικά προφυλακτικά μέσα βράγχους φωνής.

• Διακοπή καπνίσματος
• Αποφυγή χώρων με καπνό ή ερεθιστικούς αέρινους ρύπους
• Ύπαρξη αρκετής υγρασίας και καλός αερισμός στους κλειστούς χώρους
• Εάν χρησιμοποιείτε επαγγελματικά τη φωνή σας συμβουλευτείτε τον ΩΡΛ ή τον λογοθεραπευτή σας
• Αποφυγή αλκοολούχων ποτών και πικάντικων φαγητών όταν υπάρχει ιδιαίτερη ευαισθησία
• Μην κάνετε κατάχρηση της φωνής σας μιλώντας συνέχεια ή πολύ δυνατά
• Αποφύγετε να μιλάτε ή τραγουδάτε όταν είστε βραχνός ή πάσχετε από λοίμωξη του ανώτερου αναπνευστικού. 

Θεραπεία

• Η θεραπεία εξαρτάται κυρίως από την αιτία. Συνήθως θεραπεύονται με ξεκούραση της φωνής (αφωνία), ή τροποποιώντας τη χρήση της φωνής. 
• Αποφυγή του καπνίσματος ή του παθητικού καπνίσματος συνιστάται σε όλους τους ασθενείς.
• Οι φλεγμονές του λάρυγγα αντιμετωπίζονται με την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή.
• Η αφαίρεση κάποιας βλάβης γίνεται με μικρολαρυγγοσκόπηση. Η μικρολαρυγγοσκόπηση γίνεται με την είσοδο, υπό γενική αναισθησία, ενός ειδικού σωλήνα, του λαρυγγοσκοπίου και με τη βοήθεια μικροσκοπίου αφαιρούνται, με τα ειδικά εργαλεία της μικροχειρουργικής, οι βλάβες. Επίσης μπορεί να χρησιμοποιηθούν ακτίνες Laser C02.

Ευθυμίου Χριστίνα, Χειρουργός ΩΡΛ
Χριστίνα Ευθυμίου, χειρουργός, ΩΡΛ

Ανοσοθεραπεία για την αλλεργική ρινίτιδα

Μεταξύ των θεραπειών που εφαρμόζονται στην αντιμετώπιση της αλλεργικής ρινίτιδας, στις οποίες περιλαμβάνεται η αποφυγή των αλλεργιογόνων και η φαρμακοθεραπεία η ειδική ανοσοθεραπεία παραμένει η μόνη θεραπεία, η οποία όχι μόνον ανακουφίζει από τα συμπτώματα των ασθενών, αλλά εξουδετερώνει και την αιτία τους.

Τι είναι η ανοσοθεραπεία;

Είναι μια ειδική μορφή θεραπείας που έχει σαν στόχο να αλλάξει την υπερβολική αντίδραση του οργανισμού στα αλλεργιογόνα με αποτέλεσμα να μειωθούν ή να μην εκδηλώνονται καθόλου τα συμπτώματα της αλλεργίας. Η ανοσοθεραπεία στοχεύει στην ίαση.

Η ειδική ανοσοθεραπεία χορηγείται σε βαθμιαία αυξανόμενες δόσεις του ένοχου για την πρόκληση των συμπτωμάτων αλλεργιογόνου. 

Τι αποτελεσματικότητα έχει η ανοσοθεραπεία σε αλλεργική ρινίτιδα ή άσθμα;

Μελέτες έχουν δείξει ότι, όταν γίνεται σωστά, είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική θεραπεία. Ετσι έχει παρατηρηθεί μείωση ή εξαφάνιση των συμπτωμάτων ρινίτιδας ή/και άσθματος στο μεγαλύτερο ποσοστό των ασθενών (έως και 80%). Ακόμη και σε αυτούς που τα συμπτώματα δεν εξαφανίζονται , εμφανίζονται ελαττωμένα.

Στα παιδιά με αλλεργική ρινίτιδα έχει δειχθεί ότι προστατεύει από την μελλοντική εμφάνιση άσθματος.

Επίσης οι μελέτες έχουν δείξει ότι ακόμη και μετά την ολοκλήρωση της ανοσοθεραπείας συνεχίζονται τα ευεργετικά της αποτελέσματα.

Πόσο διαρκεί;Ουσιαστικά ο αλλεργικός ασθενής είναι εκείνος που καθορίζει τη διάρκεια της ανοσοθεραπείας αναλόγως με την ανταπόκριση του. Κατά κανόνα, η διάρκεια της θεραπείας κυμαίνεται από 3 έως 5 έτη με τα πρώτα αποτελέσματα να είναι ορατά μετά τη συμπλήρωση του πρώτου έτους θεραπείας.

Πως γίνεται;

Η ειδική ανοσοθεραπεία χορηγείται με υποδόριες ενέσεις εκχυλισμάτων αλλεργιογόνου ή αλλεργιογόνων, προς τα οποία είναι ευαισθητοποιημένοι οι ασθενείς και ως υπογλώσσια ανοσοθεραπεία, δηλαδή με ενστάλαξη υπογλωσσίων σταγόνων αλλεργιογόνου ή αλλεργιογόνων, των οποίων βαθμιαία αυξάνει ο αριθμός, μέχρις ότου επιτευχθεί η ανοχή της μέγιστης δόσης.

Παθήσεις σιελογόνων αδένων

Οι παρωτίδες και οι υπογνάθιοι σιελογόνοι αδένες, είναι οι μεγάλοι (μείζονες) αδένες που παράγουν το σάλιο και βρίσκονται σε επαφή με την κάτω γνάθο. Υπάρχουν και οι μικρότεροι υπόγλωσσιοι (ελάσσονες) αδένες που εντοπίζονται στο έδαφος του στόματος. Το σάλιο παίζει σημαντικότατο ρόλο στη διατήρηση της υγείας του βλεννογόνου του στόματος και των δοντίων, και διευκολύνει την ομιλία και την κατάποση.
Συχνά, μπορεί να νοσήσουν από διάφορες παθήσεις οι σιελογόνοι αδένες όπως φλεγμονώδους (ιογενούς ή μικροβιακής), αυτοάνοσης, λιθιασικής ή και νεοπλασματικής αιτιολογίας.

Η ιογενής παρωτίτιδα είναι η συνηθέστερη λοιμώδης νόσος των σιελογόνων αδένων. Όμως δεν είναι σπάνιες και οι βακτηριακές λοίμωξεις των μείζονων σιελογόνων αδένων, οι οποίες εμφανίζονται συνηθέστερα σε έδαφος σιελολιθίασης αλλά και μετά από ακτινοθεραπεία ή σε ανοσοκατεσταλμένους ασθενείς.

Η πιο συχνές αιτίες για τις οποίες προσέρχεται ο ασθενής 
 στον ιατρό, είναι:
- η διόγκωση του σιελογόνου αδένα
- πόνος
- πυρετός
- έκκριση πύου στο στόμα


Κακοήθεις παθήσεις

• Λεμφώματα 
• Κακοήθεις όγκοι

Καλοήθεις παθήσεις
Η σιελολιθίαση είναι μια σχετικά συχνή κλινική οντότητα, κατά την οποία παρατηρείται η δημιουργία λίθων μέσα στους σιελογόνους αδένες και στους εκφορητικούς τους πόρους. Είναι συνηθέστερη στους μείζονες σιελογόνους αδένες, και εκδηλώνεται κλινικά με διόγκωση και πόνο του αδένα, ιδίως κατά τη διάρκεια των γευμάτων, λόγω της παρακώλησης εκροής του σάλιου.
Οι φλεγμονές (ιογενής η βακτηριακή παρωτίτιδα). Βακτηριακή λοίμωξη προκαλείται από την στάση της σιέλου σε περίπτωση σιελολιθίασης και δημιουργείται μια επώδυνη διόγκωση με εκροή πύου στο στόμα.Οι καλοήθεις όγκοι

Αντιμεώπιση Χριστίνα Ευθυμίου, χειρουργός, ΩΡΛ
Οι φλεγμονές αντιμετωπίζονται με τα αντιβιοτικά και τα αντιφλεγμονώδη φάρμακα.
Οι λιθιάσεις, είναι δυνατόν να εντοπισθούν και να αφαιρεθούν σήμερα με τη χρήση πολύ λεπτών ενδοσκοπίων (των σιαλενδοσκοπίων) χωρίς να απαιτηθεί χειρουργική επέμβαση.
Οι καλοήθεις όγκοι αφαιρούνται χειρουργικά. Η εγχείρηση είναι ιδιαίτερα λεπτή και απαιτεί εξειδίκευση και εμπειρία.
Οι κακοήθεις όγκοι πλην της χειρουργικής εξαίρεσης μπορεί να απαιτήσει ακτινοθεραπεία και χημειοθεραπεία.

---

Βήχας: Τι τον προκαλεί.

Βηχας

Ο βήχας είναι μέρος μιας αυτο-προστατευτικής αντίδρασης του οργανισμού και χρησιμεύει κυρίως στον καθαρισμό των αεραγωγών, προστατεύοντας έτσι τους πνεύμονες. Ο βήχας μπορεί να είναι μια κουραστική και ενοχλητική εμπειρία αλλά συμβάλλει στον καθαρισμό, των βρόγχων και των πνευμόνων, από εκκρίσεις και ξένα σώματα όπως η σκόνη.
Η οξεία μορφή βήχα είναι αυτή που εμφανίζεται ξαφνικά και διαρκεί λιγότερο από 2 έως 3 εβδομάδες και συνήθως οφείλεται στο κοινό κρυολόγημα η στην γρίπη. Αντίθετα ο χρόνιος βήχας διαρκεί για περισσότερο από 3 εβδομάδες.

Κύριες αιτίες που προκαλούν βήχα είναι:

1. Αλλεργία και άσθμα
   
2. Ιγμορίτιδα με οπισθορινική καταρροή
3. Λαρυγγίτιδα Εκτός από το βήχα, η λαρυγγίτιδα συνοδεύεται από αλλοίωση της φωνής, βραχνάδα, στένωση του λάρυγγα και δυσκολίες στην αναπνοή.
4. Πνευμονία, οξεία βρογχίτιδα και άλλες μολύνσεις των πνευμόνων όπως φυματίωση, κοκκυτης
   
5. Χρόνια αποφρακτική νόσος των πνευμόνων, χρόνια βρογχίτιδα και εμφύσημα για τις οποίες ο κυριότερος ένοχος είναι το κάπνισμα  
6. Γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση χαρακτηρίζεται από την επιστροφή υγρών και περιεχομένου από το στομάχι πίσω προς τον οισοφάγο. Οφείλεται σε ανεπάρκεια του κάτω οισοφαγικού σφιγκτήρα. Η πάθηση αυτή προκαλεί ξηρό βήχα, καούρα, άσχημη μυρωδιά αναπνοής, δυσκολίες κατάποσης.
7. Καρδιακή ανεπάρκεια, συμφορητικού τύπου
8. Καρκίνος των πνευμόνων
   
9. Πνευμονική εμβολή
   
10. Κυστική ίνωση.

Καλέστε το γιατρό αν:

- Ο βήχας συνοδεύεται με πυρετό.
- Ο βήχας δεν αποχωρεί παρά την εξασθένιση και διακοπή των υπόλοιπων συμπτωμάτων.
- Ο βήχας συνοδεύεται με αίμα.
- Έντονο σφύριγμα στην εισπνοή.
- Έχετε δυσκολία στην αναπνοή.
- Διαρκεί περισσότερο από μία εβδομάδα 
- Συνοδεύεται από πόνο στο στήθος. 
- Συνοδό απώλεια βάρους
 



Οδηγίες για την ανάρρωση

• Να υπάρχει καθαρός αέρας
• Διακόψτε το κάπνισμα.
• Λαμβάνετε άφθονα υγρά.
• Βεβαιωθείτε ότι έχετε αναρρώσει πλήρως πριν επιστρέψετε στο συνηθισμένο ρυθμό της ζωής σας.

Οξύ ακουστικό τραύμα

Οι απότομοι και πολύ δυνατοί ήχοι (π.χ. πυροβολισμός) μπορούν να βλάψουν το νεύρο της ακοής (ακουστικό νεύρο) και να προκληθεί ακουστικό τραύμα. Η ένταση του ήχου, η διάρκεια του ήχου αλλά και η «ευαισθησία» του ακουστικού νεύρου του καθενός θα καθορίσει το μέγεθος της ζημιάς, η οποία δυστυχώς είναι συχνά μόνιμη.

Ποιοι κινδυνεύουν από οξύ ακουστικό τραύμα;
Το ακουστικό τραύμα εμφανίζεται συχνά σε στρατιωτικούς και στρατεύσιμους, σε αστυνομικούς, κυνηγούς και γενικά σε άτομα που χειρίζονται όπλα.

Επίσης είναι πολύ συχνός μετά την Ανάσταση το Πάσχα σε άτομα που ήταν αρκετά άτυχα ώστε να εκραγεί μια κροτίδα ή βεγγαλικό πολύ κοντά τους. Οι κροτίδες συνήθως προκαλούν ήχο 125-168dB.

 

Πώς εκδηλώνεται;
Τα κύρια χαρακτηριστικά είναι η βαρηκοΐα και τα βουητά (εμβοές), που εντοπίζονται σχεδόν αποκλειστικά στο ένα αυτί.

Ο ασθενής το περιγράφει σαν ένα «μπουκωμένο αυτί» ή σαν «ένα βάρος στο αυτί». Η βαρηκοΐα είναι συνήθως μικρού προς μετρίου βαθμού και αφορά τις υψηλές συχνότητες στην περιοχή των 4000-6000Hz.

Τα βουητά (εμβοές) εντοπίζονται στο ένα αυτί και είναι πολύ έντονα τις πρώτες στιγμές μετά τον κρότο. Είναι σαφής ένδειξη ότι το ακουστικό νεύρο έχει υποστεί βλάβη. Μπορεί να είναι παροδικό φαινόμενο, αλλά δημιουργεί πρόβλημα, αν γίνει μόνιμο. Ο ασθενής αναφέρει ότι το ακούει καλύτερα σε ήσυχο περιβάλλον και πολύ συχνά τον δυσκολεύει να κοιμηθεί.
Ο πόνος είναι σπανιότερο σύμπτωμα μετά από έκθεση σε κρότο.

Πολύ σπάνια, ως επιπλοκή μπορεί να παρουσιαστεί ζάλη που υποδηλώνει ρήξη της στρογγυλής ή της ωοειδούς θυρίδας του αυτιού ή και μεγαλύτερη βαρηκοΐα που μπορεί να οφείλεται σε ρήξη της τυμπανικής μεμβράνης ή διαταραχή στη συνέχεια των ακουστικών οσταρίων.

Αυτές οι περιπτώσεις είναι  πολύ σοβαρές και δύσκολες στην αντιμετώπιση.

Διάγνωση

Σε οποιαδήποτε περίπτωση εκτεθείτε σε πολύ έντονο κρότο, ή έκρηξη ιδιαίτερα όταν αυτό συνοδεύεται με μείωση στην ακοή (βαρηκοία) και βουητό (εμβοές) πρέπει να απευθυνθείτε στον Ωτορινολαρυγγολόγο. Οι διεθνείς οδηγίες λένε ότι αυτή η επίσκεψη πρέπει να γίνει όσο το δυνατόν συντομότερα (εντός 48 ώρες) διότι η έγκαιρη θεραπεία είναι εξαιρετικά σημαντική.

Μετά τη λήψη του ιστορικού, ο ωτορινολαρυγγολόγος θα εκτιμήσει με κάθε τρόπο την ακοή. Αυτό σημαίνει ότι θα χρησιμοποιήσει τους τονοδότες, την ωτοσκόπηση, την τυμπανομετρία, τα ηχητικά αντανακλαστικά και θα προχωρήσει σε ακοόγραμμα τόσο της αέρινης όσο και της οστέινης αγωγής.

Ο στόχος είναι να καθοριστεί το μέγεθος της βαρηκοΐας, να εντοπιστούν ποιες συχνότητες έχουν επηρεαστεί και αν η βλάβη αφορά μόνο τη μετάδοση του ήχου, μόνο το ακουστικό νεύρο ή και τα δύο.

Θεραπεία

Ακρογωνιαίος λίθος της θεραπείας του Οξέος ακουστικού τραύματος είναι η κορτιζόνη. Χορηγείται από το στόμα ή και ενδοφλεβίως και συχνά συνδυάζεται με χορήγηση κορτιζόνης ενδοτυμπανικά (αυξάνει τις πιθανότητες επιτυχίας). Συνήθως συστήνονται έως πέντε ενδοτυμπανικές εγχύσεις κορτιζόνης με μεσοδιάστημα 3-5 ημερών η κάθε μία. Η ενδοτυμπανική χορήγηση κορτιζόνης γίνεται ανώδυνα στο ιατρείο. Η επεμβατική αυτή μέθοδος είναι ασφαλής, όταν γίνεται από έμπειρο ιατρό.

Η πρόγνωση είναι γενικά καλή αν γίνει έγκαιρη διάγνωση και αντιμετώπιση. Η έγκαιρη θεραπεία μπορεί να είναι σωτήρια για την ακοή!

Πολύποδες Ρινός

Οι ρινικοί πολύποδες είναι καλοήθεις, φλεγμονώδεις σχηματισμοί του βλεννογόνου των ρινικών κοιλοτήτων και των παραρρίνιων κόλπων (ιγμόρεια, μετωπιαίοι, ηθμοειδείς κόλποι).  Είναι μαλακές, ανώδυνες διογκώσεις στο πλάγιο τοίχωμα της μύτης που προκαλούν έντονη δυσφορία και ενοχλήματα. Οι μελέτες έχουν δείξει ότι οι πολύποδες ταλαιπωρούν 1-4% των ανθρώπων του γενικού πληθυσμού.

Αιτία

Η αιτιολογία των πολυπόδων είναι ακόμα και σήμερα αδιευκρίνιστη. Έχει παρατηρηθεί συσχέτιση μερικών παθήσεων με την εμφάνισή τους, όπως το άσθμα (1/3 των ατόμων που έχουν πολύποδες έχουν και άσθμα) επίσης, στο 50% των ανθρώπων που έχουν αλλεργία-δυσανεξία στην ασπιρίνη θα εμφανιστούν πολύποδες. Παλαιότερα θεωρούσαμε πως η ρινική αλλεργία είναι υπεύθυνη για τους πολύποδες, αλλά δε φαίνεται να ισχύει ιδιαίτερα κάτι τέτοιο.
Υπάρχει αυξημένη συχνότητα των πολυπόδων σε μερικές ομάδες ασθενών. Ασθενείς με άσθμα και έλλειψη ανεκτικότητας στην ασπιρίνη, είναι πιο πιθανό να έχουν πολύποδες, σε σχέση με τον υπόλοιπο πληθυσμό. Επίσης, ασθενείς με κυστική ίνωση και άλλες νόσους, όπως σύνδρομο Churg-Stauss, Σύνδρομο Δυσλειτουργίας Κροσσών, έχουν αυξημένη συχνότητα ρινικών πολυπόδων.
Σίγουρα όμως σε πολλούς πάσχοντες υπάρχει ιστορικό χρόνιας ρινίτιδας, ιδιαίτερης ευαισθησίας της μύτης σε παράγοντες όπως η απότομη αλλαγή θερμοκρασίας, η σκόνη, οι ρύποι της ατμόσφαιρας κ.ά.

Συμπτώματα

Οι πολύποδες δημιουργούν αίσθημα αποφράξεως, επαναλαμβανόμενες ρινίτιδες, μείωση της όσφρησης και της γεύσης, καθώς και άλλα ρινικά συμπτώματα, όπως η δυσκολία στην αναπνοή, το ροχαλητό και η κεφαλαλγία.

Διάγνωση

Η εξέταση που χρησιμοποιείται πλέον για τη διάγνωση των πολυπόδων είναι η ενδοσκόπηση.Ο ωτορινολαρυγγολόγος στο ιατρείο του με τη βοήθεια μιας μικροκάμερας εξετάζει τη μύτη και βλέπει αν υπάρχουν πολύποδες ή οποιαδήποτε άλλη παθολογία που μπορεί να φταίει για τα συμπτώματα. Στην περίπτωση που αποκαλυφθούν πολύποδες, συνήθως διενεργείται και μια αξονική τομογραφία, ώστε να διερευνηθούν οι κόλποι γύρω από τη μύτη, καθώς και κάποιες άλλες λεπτομέρειες που μπορεί να χρησιμεύσουν στην περίπτωση που χρειαστεί να γίνει χειρουργείο.

Θεραπεία
Η θεραπεία των πολυπόδων της μύτης είναι κατ’ αρχήν συντηρητική. Θα δοθεί φαρμακευτική αγωγή, που περιλαμβάνει τοπικά σπρέι και φάρμακα από το στόμα, η βάση των οποίων είναι κυρίως η κορτιζόνη, για κάποιο διάστημα. Ανάλογα με την ανταπόκριση που έχουν οι πολύποδες, διαμορφώνεται και η συνέχεια της θεραπείας. Αν έχουν μειωθεί σε μέγεθος ή έχουν σχεδόν εξαφανιστεί, θα επισκέπτεστε το γιατρό σας σε τακτά χρονικά διαστήματα για παρακολούθηση και προσαρμογή της θεραπείας.
Αν παρά την αγωγή η κατάσταση των πολυπόδων δεν βελτιωθεί και τα συμπτώματα παραμείνουν ίδια τότε η χειρουργική θεραπεία συστήνεται. Η αφαίρεση των ρινικών πολυπόδων γίνεται πια υπό ενδοσκοπικό έλεγχο (Ενδοσκοπική Μικροχειρουργική-FESS) . Οι στόχοι του χειρουργείου είναι :

• να αφαιρεθούν οι πολύποδες και να καθαρίσει η μύτη και οι γύρω κόλποι, ώστε να περάσουν τα συμπτώματα και 
• να αεριστούν οι περιοχές της μύτης που γεννούν τους πολύποδες. Έχει αποδειχθεί ότι ο καλός αερισμός αυτών των περιοχών όχι μόνο παρατείνει κατά πολύ το χρόνο πιθανής επανεμφάνισης τους, αλλά και το κυριότερο, αφήνει χωρίς ενοχλητικά συμπτώματα τον ασθενή για πολύ μεγάλα χρονικά διαστήματα.

Ακολουθεί τακτική μετεγχειρητική παρακολούθηση και συνέχιση της φαρμακευτικής αγωγής, για να μειωθεί η πιθανότητα της υποτροπής.

Αλλεργική Ρινίτιδα

Η αλλεργική ρινίτιδα προσβάλει το 10-20% του πληθυσμού των Η.Π.Α. και κατατάσσεται στην 6η κατά σειρά χρόνια νόσο ξεπερνώντας τις καρδιοπάθειες. Στην Ελλάδα η συχνότητα της αλλεργικής ρινίτιδας κυμαίνεται στο 10% του πληθυσμού.

Η αλλεργική ρινίτιδα είναι μία κατάσταση υπερευαισθησίας του οργανισμού έναντι ορισμένων ουσιών ή φυσικών παραγόντων.

Τα συνηθέστερα αίτια της αλλεργικής ρινίτιδας είναι:

• οι γύρεις 
• τα ακάρεα της οικιακής σκόνης,
• τα επιθήλια των ζώων, 
• οι μύκητες. 

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΑ

Στα τυπικά συμπτώματα της εποχιακής αλλεργικής ρινίτιδας περιλαμβάνονται η ρινική συμφόρηση ή απόφραξη, το υδαρές ρινικό έκκριμα, οι παροξυσμικοί πταρμοί και ο κνησμός της ρινός μετά από έκθεση σε γνωστό αλλεργιογόνο. Μερικοί ασθενείς παραπονούνται για κνησμό στο φάρυγγα ή την υπερώα. Η παροχέτευση του περιεχομένου της ρινός στο φάρυγγα έχει ως αποτέλεσμα τις συχνές προσπάθειες καθαρισμού του φάρυγγα (ξηρός χαρακτηριστικός βήχας ή βραχνάδα). Συχνά την αλλεργική ρινίτιδα συνοδεύουν πονοκέφαλοι, άλγος υπεράνω των παραρρινικών κόλπων, υποτροπιάζουσα επίσταξη, γενικευμένη αδυναμία και καταβολή, ανοσμία και μερικές φορές απώλεια της αίσθησης της γεύσης.

ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ

Ο στόχος της θεραπείας των ασθενών με αλλεργική ρινίτιδα είναι η επίτευξη της μέγιστης συμπτωματικής ανακούφισης με όσο το δυνατόν λιγότερες ανεπιθύμητες ενέργειες. Η πλέον πρακτική και αποτελεσματική θεραπευτική αντιμετώπιση στηρίζεται στην αποφυγή των αλλεργιογόνων και την ανακούφιση των συμπτωμάτων με φάρμακα. Η ανοσοθεραπεία είναι μια θεραπεία εκρίζωσης η οποία έχει ως στόχο την απευαισθητοποίηση του ασθενούς αλλά είναι περιορισμένη διότι στοχεύει το ενοχοποιημένο αλλεργιογόνο μόνο, όμως είναι εξαιρετικά σπάνιο ένας ασθενής να είναι αλλεργικός μόνο σε ένα αλλεργιογόνο.

Bελονισμός: Ο βελονισμός είναι δυνατό να μειώσει την ένταση των συμπτωμάτων, τη διάρκεια τους και να αυξήσει το διάστημα μεταξύ των παροξυσμών. Οι συνεδρίες βελονισμού επαναλαμβάνονται 1 με 2 φορές την εβδομάδα μέχρι την ύφεση των συμπτωμάτων. Εφόσον υπάρχει εποχιακή κατανομή της νόσου, είναι σκόπιμο να επαναληφθεί το θεραπευτικό πρωτόκολλο πριν την εμφάνιση των συμπτωμάτων, με λιγότερες όμως συνεδρίες Βελονισμού. Τα συστηματικά χορηγούμενα αντιϊσταμινικά δεν επηρεάζουν την αποτελεσματικότητα του Βελονισμου.