Nόσος των χειμερινών κολυμβητών

Εξοστώσεις έξω ακουστικού πόρου

Οι εξοστώσεις αναπτύσσονται στον έξω ακουστικό πόρο, μπροστά από την τυμπανική μεμβράνη. Συνίστανται σε νεόπλαστο οστίτη ιστό και θεωρείται ότι προκαλούνται από ερεθισμό του περιοστέου, της μεμβράνης που καλύπτει το κόκκαλο. Σε αυτό οφείλεται και η παλιά ονομασία τους ως «νόσος των χειμερινών κολυμβητών». Προσβάλλουν και τα δύο αυτιά σε ορισμένες περιπτώσεις σε διαφορετικό βαθμό. Ο ρυθμός ανάπτυξής τους, αν και ποικίλλει από άνθρωπο σε άνθρωπο, είναι γενικά αργός.

Συνήθως παρατηρούνται σε τυχαία εξέταση ωτός για άλλο λόγο. Αν ο ασθενής παρουσιάζει συμπτωματολογία είναι αυτή της αίσθησης πληρότητας του αυτιού. Ανάμεσα στις εξοστώσεις και το τύμπανο μπορεί να συσσωρεύονται κυψελίδα ή επιθήλια δέρματος που καθηλώνουν εν μέρει την τυμπανική μεμβράνη, προκαλώντας αίσθημα πληρότητας ή εξωτερικές ωτίτιδες. 
 
Η έντονη απόφραξη του έξω ακουστικού πόρου ενδέχεται να προκαλέσει βαρηκοΐα, ενώ η απομάκρυνση των εκκρίσεων πίσω από τις εξοστώσεις καθίσταται πολύ δύσκολη.
Σε αυτές τις περιπτώσεις, προτείνεται η χειρουργική αφαίρεση. Είναι μια σχετικά εύκολη επέμβαση που γίνεται μέσα από το αυτί και μπορεί να πραγματοποιηθεί ακόμα και με τοπική αναισθησία ή μέθη. Η επέμβαση ενδέχεται να γίνει ταυτόχρονα και στα δύο αυτιά αν και ο ασθενής θα πρέπει να γνωρίζει ότι μετά το πέρας της επέμβασης, το αυτί πωματίζεται με απορροφήσιμο υλικό.

Ανόρθωση Προσώπου με Νήματα

Η χαλάρωση είναι ένα καθοριστικό σημείο της γήρανσης του δέρματος. Οφείλεται στην ατροφία και μείωση του όγκου του υποδόριου ιστού σε συνδυασμό με την ελάττωση του κολλαγόνου στο κυρίως δέρμα (χόριο). Είναι πιθανό να ξεκινήσει από τη μέση ή ακόμη και τη νεώτερη ηλικία.

Η σύγχρονη κοσμητική ιατρική αναζητά συνεχώς νέες μεθόδους για την αντιμετώπιση της γήρανσης του δέρματος. Η νέα επαναστατική τεχνική βελτίωσης του προσώπου και του λαιμού χωρίς χειρουργική επέμβαση, είναι εδώ και απαντά στο όνομα Fine Thread Contouring (FTC). 

Η τεχνική συνίσταται στο να ενισχυθεί το δέρμα και να ανυψωθούν οι περιοχές του προσώπου που έχουν υποστεί πτώση λόγω χαλάρωσης, λεπτού δέρματος ή ηλικίας. 

Για να επιτευχθεί αυτό, χρησιμοποιούμε μικρά νήματα τα οποία είναι απορροφούμενα, τοποθετούνται μέσα στο δέρμα του ασθενούς με συγκεκριμένο τρόπο και σε συγκεκριμένη κατεύθυνση έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένα πλέγμα από ίνες. Στη συνέχεια αυτά τα νήματα απορροφώνται και στη θέση τους παράγεται κολλαγόνο το οποίο με το πέρασμα του χρόνου ρικνώνεται και δίνει την ανύψωση που θέλουμε. Αυτό που μένει μετά την μετά από 12 περίπου μήνες είναι δέρμα χωρίς ίχνος νήματος, εμπλουτισμένο σε κολλαγόνο.

Πώς τοποθετούνται : Η τοποθέτηση τους γίνεται, υπό τοπική αναισθησία, με την χρήση των ειδικών πολύ λεπτών κοίλων βελονών μέσα στις οποίες είναι ήδη “οπλισμένα”. Κάθε βελόνα φέρει ένα νήμα, και με την απλή εισαγωγή της στο δέρμα και την αφαίρεση της, το νήμα μένει στη θέση που έχουμε προκαθορίσει. Οι βελόνες αυτές έχουν μήκος από 25 χιλιοστα έως 100 χιλιοστά (10 εκατοστά) και χρησιμοποιούνται ανάλογα με την περιοχή.

Σε ποιά σημεία του σώματος : Εφαρμόζεται για σύσφιξη και ανόρθωση στο πρόσωπο (οβάλ, ρινοπαρειακές, ζυγωματικά, πόδι χήνας, μέτωπο), στο λαιμό.

Παρατηρείται ένα αρκετά μεγάλο τμήμα από το επιθυμητό αποτέλεσμα με βελτίωση τόσο της υφής όσο και της ελαστικότητας και της μορφής. Συνήθη αποτελέσματα είναι η απαλοιφή κατά 50% των ρινοπαρειακών πτυχών και της πτώσης των παρειών, με σαφή βελτίωση του οβάλ του προσώπου. Σε άλλες περιοχές του σώματος, η εφαρμογή δίνει άμεσα αποτελέσματα σύσφιξης τα οποία βελτιώνονται μέρα με τη μέρα μέχρι την ολοκλήρωση του τρίτου μήνα οπότε και σταθεροποιείται η εικόνα για περίπου 12 μήνες οπότε και επανεξετάζεται η τοποθέτηση επιπλέον νημάτων για την διατήρηση του αποτελέσματος. 

Διάρκεια αποτελέσματος : Από δώδεκα έως δεκαοχτώ μήνες.

Ρινορραγία: γιατί ξαφνικά αιμορραγεί η μύτη μας;

 

 

Οι περισσότερες ρινορραγίες είναι απλά βασανιστικές! Σε μερικούς ανθρώπους, ιδιαίτερα σε παιδιά, η αιμορραγία από τη μύτη (επίσταξη ή ρινορραγία) συμβαίνει συχνά. Στις περισσότερες περιπτώσεις η ρινορραγία δεν είναι επικίνδυνη και δεν οφείλεται σε κάτι σοβαρό. Εκτιμάται ότι έως και 60% του γενικού πληθυσμού έχει αντιμετωπίσει τουλάχιστον μία φορά στη ζωή του το πρόβλημα της ρινορραγίας. Συνήθως εμφανίζεται σε ηλικίες μικρότερες των 10 ετών και μεγαλύτερες των 50 ετών. Επίσης οι άντρες έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα ρινορραγίας από τις γυναίκες.  

Γιατί ξαφνικά αιμορραγεί η μύτη;  

Η μύτη είναι πλούσια σε πολλά μικρά αγγεία που αιμορραγούν εύκολα. Οι ρινικές μεμβράνες είναι ευαίσθητες σε μεταβολές της υγρασίας και της θερμοκρασίας του περιβάλλοντος. Η ξηρότητα και η χαμηλή υγρασία, καθιστούν επιρρεπή τη μύτη σε ρήξεις. Τα «ρουφήγματα» και σκαλίσματα της μύτης, η υψηλή θερμοκρασία κατά το καλοκαίρι, η χαμηλή θερμοκρασία κατά τον χειμώνα και τα κακώς ρυθμισμένα κλιματιστικά είναι κοινοί παράγοντες που προκαλούν μικροαιμορραγίες από τη μύτη, σε ένα υγιή οργανισμό

Οι κυριότερες αιτίες που ευθύνονται για συχνές αιμορραγίες από τη μύτη είναι:

1. Οι αλλεργίες
2. Το κοινό κρυολόγημα
3. Τραυματισμός της μύτη
4. Το σκάλισμα του βλεννογόνου της μύτης
5. Το φύσημα της μύτης με μεγάλη δύναμη
6. Ανωμαλίες στις δομές της μύτης
7. Η έκθεση σε ερεθιστικές αναθυμιάσεις
8. Η παρατεταμένη έκθεση σε ξηρό αέρα
9. Η χρόνια λήψη φαρμάκων που προκαλούν ξήρανση της βλεννογόνου της μύτης
10. Η λήψη ασπιρίνης ή άλλων αντιπηκτικών φαρμάκων
11. Διαταρχές της πήξης του αίματος
12. Η χρήση κοκαΐνης 

Πότε να ζητήσουμε ιατρική βοήθεια; Η ιατρική βοήθεια είναι επιβεβλημένη, όταν:

1. Η αιμορραγία δεν ελέγχεται με απλή πίεση και διαρκεί πάνω από δεκαπέντε λεπτά.
2. Επαναλαμβάνεται.
3. Έχει προηγηθεί τραυματισμός της μύτης.
4. Συνυπάρχει πόνος στην περιοχή.
5. Συμβαίνουν αιμορραγίες και σε άλλα σημεία του σώματος. 

Αντιμεώπιση:

Η αντιμετώπιση της επίσταξης τις περισσότερες φορές είναι απλή και εύκολη: 
Εφαρμογή πίεσης στην περιοχή που αιμορραγεί για 5-10 λεπτά. Μάλιστα η πίεση πρέπει να ασκείται με τον αντίχειρα και το δείκτη στα μαλακά μόρια της μύτης (ρουθούνια). Κατά τη διάρκεια της πίεσης η αναπνοή γίνεται από το στόμα . Τοποθέτηση πάγου τοπικάμέχρι να σταματήσει η ρινορραγία. Μετά τον έλεγχο της επίσταξης, είναι καλό να αποφεύγονται η έντονη σωματική άσκηση, τροφές με καρυκεύματα και το κάπνισμα. Όλα αυτά προκαλούν αγγειοδιαστολή που μπορεί να οδηγήσει σε νέα ρινορραγία.




ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

1.  Viehweg TL, Roberson JB, Hudson JW: Epistaxis: diagnosis and treatment. JOral Maxillofac Surg 2006 Mar;64(3):511-8.
2.  Rubin Grandis J, et al. The management of epistaxis. 3d ed. Alexandria, Va.: American Academy of Otolaryngology-Head and Neck Surgery Foundation, 1999.
3.  Corry J. Kucik, LT, Clenney,  et al. Management of epistaxis. Am Fam Physician. 2005 Jan 15;71(2):305-311.

Λαρυγγοφαρυγγική Παλινδρόμηση (Laryngopharyngeal Reflux)

Η λαρυγγοφαρυγγική παλινδρόμηση (LPR-Laryngopharyngeal reflux) συμβαίνει όταν το περιεχόμενο του στομάχου (όπως υδροχλωρικό οξύ, ένζυμο η πεψίνη και άλλα υγρά που παράγονται κατά την πέψη των τροφών), παλινδρομούν (επιστρέφουν) από το στομάχι δια μέσου του οισοφάγου στον λάρυγγα, τον φάρυγγα, τη στοματική κοιλότητα (στόμα) και την ρινική κοιλότητα (μύτη), και την

κοιλότητα του μέσου ωτός (αυτί). Ο βλεννογόνος αυτών των περιοχών δεν έχει αμυντικούς μηχανισμούς εναντίον αυτών των υγρών με αποτέλεσμα να καταστρέφεται.


Σχεδόν 40% των ενήλικων Ελλήνων έχουν συμπτώματα παλινδρόμησης, αλλά μόνο 10% το γνωρίζει. Σε πολλούς ασθενείς με λαρυγγοφαρυγγική παλινδρόμηση είναι δυνατόν να απουσιάζουν τα κλασσικά «πεπτικά συμπτώματα» της γαστρο-οισοφαγικής παλινδρόμησης, όπως είναι το οπισθοστερνικό καύσος (κάψιμο στο θώρακα) και οι όξινες γαστρικές αναγωγές (ξινίλες και καούρες μετά τα γεύματα).



Τα συμπτώματα:

• βράγχος φωνής (βράχνιασμα) 
• δυσφωνία (κλείσιμο της φωνής),
• δυσφαγία,
• χρόνιο βήχα,
• αίσθηση ξένου σώματος στο φάρυγγα (κόμπο στο λαιμό),
• κακοσμία στόματος,
• κατάποση οπισθορρινικών εκκρίσεων.

Διάγνωση:
Ενδελεχής λήψη του ιστορικού και η καταγραφή της συμπτωματολογίας του ασθενούς. Ακολουθεί μια πλήρης Ωτορινολαρυγγολογική εξέταση σε συνδυασμό με έμμεση λαρυγγοσκόπηση και ενδοσκόπηση του λάρυγγα.όπου ανακαλύπτωνται οι βλάβες όπως την παρουσία οπίσθιας λαρυγγίτιδας δηλαδή φλεγμονής και οιδήματος στον οπίσθιο λάρυγγα.

Θεραπεία

• Η αγωγή είναι καταρχήν φαρμακευτική. Τα φάρμακα θα πρέπει να λαμβάνονται για μεγάλα χρονικά διαστήματα (συνήθως τουλάχιστον 2 μήνες) χωρίς διακοπή και θα πρέπει να λαμβάνονται μισή ώρα πριν τα γεύματα ανάλογα με τις οδηγίες του ιατρού.

            Ως πρός τις οδηγίες θα πρέπει:

• Απώλεια βάρους για υπέρβαρα άτομα.
• Παίρνετε μικρά, πολλά γεύματα.
• Αποφυγή τροφών όπως λίπη, τα κρεμύδια, το πιπέρι, τα πατατάκια και τις τηγανισμένες τροφές, σοκολάτες, τους ξηρούς καρπούς,καφές, και τα αεριούχαποτά
• Αποφυγή αλκοόλ 
• Διακοπή καπνίσματος
• Να ξαπλώνεται με περισσότερα μαξιλάρια.

Στοματική Μυκητίαση (Oral thrush)

Στοματική Μυκητίαση (μονιλίαση)

 Πόλλοί μικροοργανισμοί υπάρχουν στην φυσιολογική χλωρίδα του στόματος. Συχνά και οι μύκητες βρίσκονται σε πολύ μικρή συγκέντρωση στην στοματική κοιλότητα. H Candida Albicans είναι παρούσα σχεδόν στο 50%  του πληθυσμού κυρίως σε άτομα με οδοντοστοιχίε, χωρίς κατ 'ανάγκην να προκαλεί μόλυνση.
Σε ορισμένες καταστάσεις όπως όταν υπάρχει μια αλλαγή στη χημεία της στοματικής κοιλότητας που ευνοεί candida έναντι των άλλων μικρο-οργανισμών που είναι παρόντες τότε θα αναπτυχθεί μυκητιασική μόλυνση λόγω του πολλαπλασιασμού των μικροοργανισμών αυτών.
Αυτές οι αλλαγές μπορούν να συμβούν σε καταστάσεις όπως: 

• Παρενέργεια της λήψης αντιβιοτικών ή φαρμακευτική αγωγή, όπως η χημειοθεραπεία κι τα κορτικοστεροειδή.
• Σακχαρώδης διαβήτης
• Κατάχρηση ναρκωτικών 
  
• Υποσιτισμό 
• Ως συνέπεια των ανοσολογικών ανεπαρκειών που σχετίζονται με το γήρας ή λοίμωξη - όπως το AIDS
• Καπνιστές 
• Καρκινοπαθείς

Σημεία και Συμπτώματα της στοματικής μυκητίασης :
Λευκές επιστρώσεις που μοιάζουν με μεμβράνες, στη γλώσσα και σε άλλα μέρη της στοματικής κοιλότητας. Η νόσος μπορεί να επεκταθεί στον ουρανίσκο, στα ούλη, στο φάρυγγα, στον οισοφάγο. Η αφαίρεση των μεμβρανών αυτών, αποκαλύπτει τη βλεννογόνο του στόματος που βρίσκεται από κάτω η οποία είναι ερυθηματώδης, προκαλεί πόνο και αιμορραγεί εύκολα.

• Πόνο

• Δυσκολία κατάποσης

• Πυρετό εάν η νόσος γενικευθεί

Είναι σημαντικό να γίνει διερεύνηση της στοματικής μυκητίασης ώστε να αποκλεισθεί η ύπαρξη άλλης σοβαρότερης ασθένειας που μπορεί να είναι η αιτία πρόκλησης της.

Αντιμετώπιση και πρόληψη:

Η Μυκητίαση θεραπεύεται με τον έλεγχο των αιτίων που την προκαλούν.

1. Για σκοπούς πρόληψης, οι ασθενείς που λαμβάνουν αντιβιοτικά μπορούν να μειώνουν τον κίνδυνο πρόκλησης μονιλίασης καταναλώνοντας γιαούρτι.

2. ΔΙΑΚΟΠΗ του κάπνισματος, απομακρύνωντας έτσι τον κίνδυνο προσβολής τους από μονιλίαση.
 3. Άτομα με οδοντοστοιχίες πρέπει να βλέπουν τακτικά, τουλάχιστο μία φορά κάθε 6 μήνες, τον οδοντίατρο τους.

4. Η καλή στοματική και οδοντική φροντίδα, απομακρύνει τον κίνδυνο στοματικής μυκητίασης.

5. Σε βρέφη που παρουσιάζουν στοματική μυκητίαση, οι πιπίλες των μπιμπερών πρέπει να αλλάζονται με καινούργιες που θα αγορασθούν, όταν η νόσος υποχωρεί.


Διατροφικές συμβουλές σε στοματική μυκητίαση:
Τα άτομα με στοματική μυκητίαση θα πρέπει να ακολουθούν μια ελαφριά διατροφή, με μαλακές τροφές. Αν αποφεύγουν τις όξυνες τροφές, τα καρυκεύματα, τις αλμυρές, τις σκληρές και τις ξηρές τροφές, όπως και το αλκοόλ, προστατεύουν το στόμα τους από τον ερεθισμό.

 Η θεραπεία σε σοβαρές μυκητιάσεις στοματοφάρυγγα, ατόμων με ανοσολογική ανεπάρκεια, καρκίνο ή AIDS θα αντιμετωπιστούν και με αντιμυκητισιακά φάρμακα: Νυστατίνη, μικοναζόλη, κλοτριμαζόλη, κετοκοναζόλη, φλουκοναζόλη. Τα αντιμυκητισιακά φάρμακα μπορεί να χορηγηθούν σε τοπικά σκευάσματα αλλά μπορεί να επιβάλλεται η λήψη αντιμυκητισιακών δια της γενικής οδού.

Βιβλιογραφία 
1. Kostiala I. Acute fungal stomatitis in compromised host. Causative agents, serological findings, topical treatment. Proc Finn Dent Soc. 1986;82 Suppl 7-8:1-96. 

2. Palma-Carlos AG, Palma-Carlos ML. Candida and human disease.Eur Ann Allergy Clin Immunol. 2004 Oct;36(8):291-6.

 Ευθυμίου Χριστίνα Χειρουργός ΩΡΛ

 

Διαταραχές της Όσφρησης (ανοσμία-υποσμία)

Ανοσμία-Υποσμία

H ανοσμία ορίζεται ως η απουσία της ικανότητας όσφρησης (ανοσμία) ενώ η μειωμένη ικανότητα όσφρησης ονομάζεται υποσμία. Οι διαταραχές τις όσφρησης και της γεύσης μπορεί να έχουν σημαντικό αντίκτυπο στην ποιότητα της ζωής ενός ατόμου.Οι διαταραχές της όσφρησης και της γεύσης παρουσιάζονται στο1% του γενικού πληθυσμού σε ηλικίες κάτω των 65 ετών, ενώ σε άτομα άνω των 65 ετών το ποσοστό αυτό αυξάνεται κατακόρυφα στο 50% περίπου, διότι κάποια απώλεια της όσφρησης συμβαίνει με τη γήρανση.

Η υποσμία-ανοσμία οφείλεται συνήθως σε διάφορα αίτια που σχετίζονται με τη μύτη και τους παραρρίνιους κόλπους και για το λόγο αυτό η διερεύνησή της είναι έργο του ωτορινολαρυγγολόγου. 

Αίτια
1. Σοβαρή λοίμωξη στη μύτη και τους παραρρίνιους κόλπους (παραρρινοκολπίτιδες)

2. Κάπνισμα
3. Χτύπημα στο κεφάλι
4. Ηλικία (με την πάροδο του χρόνου η όσφρηση μειώνεται)
5. Όγκους εγκεφάλου πχ μηνιγγίωμα στη βάση του κρανίου
6. Άλλα αίτια πχ έλλειψη βιταμινών, σακχαρώδης διαβήτης
Την πλέον συχνή αιτία ανοσμίας αποτελεί η ρινική απόφραξη οφειλόμενη σε ρινίτιδα (φλεγμονή του ρινικού βλεννογόνου). Αν δεν εισέρχεται αέρας στα οσφρητικά νεύρα, τότε η αίσθηση της όσφρησης δε θα ευοδωθεί. Η αλλεργική ρινίτιδα και οι ρινικοί πολύποδες (νεοπλασίες του ρινικού βλεννογόνου) προκαλούνται από ερεθιστικούς παράγοντες, όπως αλλεργιογόνα, λοιμώξεις, καπνός από τσιγάρο, καθώς και άλλους αέριους ρυπαντές. Όγκοι, όπως οι ρινικοί πολύποδες, μπορούν επίσης να φράξουν τις ρινικές οδούς και τα οσφρητικά νεύρα και συνεπώς να επιφέρουν ανοσμία. Κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις ή ,σπανιότερα, ορισμένες ιογενείς λοιμώξεις, μπορούν να καταστρέψουν τα οσφρητικά νεύρα.

Διερεύνηση

Η διάγνωση τίθεται από τον ΩΡΛ με διάφορες πληροφορίες που θα συλλέξει από το Ιστορικό (έναρξη μετά από λοίμωξη της άνω αναπνευστικής οδού; τραυματισμός κρανίου; φάρμακα; γνωστή αλλεργία; Σημεία, που συνηγορούν για αιτία εντοπισμένη στις ρινικές κοιλότητες ή στους παραρινικούς κόλπους, είναι οι διακυμάνσεις της οσφρητικής λειτουργίας, τα συμπτώματα, που εκδηλώνονται σταδιακά και ανοσμία, που προηγείται της υποσμίας), επισκόπηση μύτης (καλύτερα να γίνεται μετά από αποσυμφόρηση), νευρολογική αντικειμενική εξέταση σε υποψία ενδοεγκεφαλικού όγκου και, εάν η υποψία επιμένει, να γίνεται CT, MRI.

Θεραπεία

Η διακοπή του καπνίσματος είναι το πρώτο βήμα! Πολλοί καπνιστές που σταματούν το κάπνισμα, ανακαλύπτουν νέες γεύσεις τόσο ενθουσιωδώς που αμέσως παίρνουν βάρος. Η μείωση της έκθεσης σε άλλους ερεθιστικούς παράγοντες του ρινικού βλεννογόνου και η θεραπευτική αντιμετώπιση αλλεργιών του αναπνευστικού ή χρόνιων λοιμώξεων του ανώτερου αναπνευστικού, θα αποδειχτούν ευεργετικές. 

 Τα κορτικοστεροειδή και τα αντιισταμινικά είναι ιδιαίτερα χρήσιμα σε αυτές τις περιπτώσεις. Χειρουργική αφαίρεση αιτιών που προκαλούν συμφόρηση, όπως οι πολύποδες ρινός.

Ίλιγγος/Ζάλη της ημικρανίας

Ίλιγγος/Ζάλη της Ημικρανίας
(Migraine associated vertigo) 

 Η ημικρανία είναι ένα από τα χρόνια νοσήματα που προκαλούν σημαντική νοσηρότητα . Είναι σχεδόν τόσο συχνή, όσο και η υπέρταση. Η  ημικρανία χαρακτηρίζεται από επαναλαμβανόμενα επεισόδια μονόπλευρης κεφαλαλγίας, σοβαρά εξελισσόμενη ένταση του πόνου, σφύζον ή διαξιφιστικό, τα οποία συχνά συνοδεύονται από ναυτία, ευαισθησία στο φως, από οπτικά συμπτώματα, ζάλη, ή ίλιγγος. Σε μερικούς ασθενείς η ζάλη μπορεί να είναι το μόνο σύμπτωμα. Παρά τις καλύτερες διαγνωστικές ικανότητες και μέσα για να βελτιωθεί η συναίσθηση του κόσμου και η εκπαίδευση του, υπολογίζεται ότι περίπου 50% από τους πάσχοντες από ημικρανία είναι αδιάγνωστοι ή λάθος διαγνωσμένοι μέχρι σήμερα.

Οι μελέτες του γενικού πληθυσμού, καθώς και αυτές που έχουν διενεργηθεί σε ιατρεία που ειδικεύονται στη ζάλη, αναφέρουν μια συσχέτιση μεταξύ ημικρανίας και ιλίγγου που υπερβαίνει την τυχαία σύμπτωσή του. Οι γυναίκες σε αναπαραγωγική ηλικία πλήττονται περισσότερο, δηλ. σε ποσοστό 25% σε γυναίκες 35ετών. Περίπου 35% των πασχόντων από ημικρανία έχουν αιθουσαία συμπτώματα κάποια στιγμή.

 Η κλινική εμφάνιση  των αιθουσαίων συμπτωμάτων που συχνά σχετίζονται με την ημικρανία ποικίλει και περιλαμβάνει:
- η ζάλη
- κινήτωση (δυσανεξία στην κίνηση σε σχέση με το κεφάλι, τα μάτια και/ ή το σώμα)
- αυτόματα επεισόδια ιλίγγου (συχνά συνοδευόμενα με ναυτία και έμετο)
- μείωση της οπτικής εστίασης με φωτοευαισθησία
- ευαισθησία στον ήχο και εμβοές
- απώλεια της ισορροπίας και αταξία
- αυχεναλγία με συνοδό μυϊκό σπασμό στους ανώτερους  τραχηλικούς σπονδυλικούς μύες
- σύγχυση  με μεταβαλλόμενο επίπεδο συνείδησης
- αποπροσανατολισμός στο χώρο και ανησυχία/ πανικός.

Εκτίμηση και έλεγχος 

Η ημικρανία και οι παραλλαγές της πρέπει να αντιμετωπίζονται με συνδυασμό ιατρικής και τεχνικών αποκατάστασης, ώστε το αποτέλεσμα για τους ασθενείς να είναι πλήρης και μεγαλύτερης διάρκειας. Οι ασθενείς με υποτροπιάζουσα ζάλη, σχετιζόμενη με ημικρανία εξετάζονται σε συνεργασία του ωτορινολαρυγγολόγου και του νευρολόγου.
Μετά από ένα αρχικό, λεπτομερές ιστορικό που συμπεριλαμβάνει τα συμπτώματα και τη διακοπή των καθημερινών δραστηριοτήτων, εκτελείται μια σειρά εξετάσεων, ώστε να ορισθεί ένα πλάνο φροντίδας και ιδανικής θεραπείας. Υπαρχει μεγάλος αριθμός μεθόδων που είναι διαθέσιμα για τον έλεγχο αυτών των ασθενών.

Θεραπεία

Η μεθοδολογία πιστεύεται ότι έχει τη μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στην αντιμετώπιση αυτών των ασθενών σε συνδυασμό με φάρμακα, αιθουσαία αποκατάσταση και τροποποιήσεις του τρόπου ζωής.

Αλλαγές στον τρόπο ζωής.  
Ένα βήμα που μπορεί να βοηθήσει είνείναιαι η αποφυγή των τροφικών ερεθισμάτων. Τα τρόφιμα που ενοχοποιούνται είναι η σοκολάτα, τα φυστίκια, και το κόκκινο κρασί. Η διακοπή του καπνίσματος, μείωση των επιπέδων στρες, και η τακτική άσκηση μπορεί επίσης να βοηθήσει να μειώσει την εμφάνιση των ημικρανιών και των συναφών προβλημάτων.

Φάρμακα.
Δεν υπάρχουν φάρμακα για την ημικρανία. Υπάρχει μια ποικιλία φαρμάκων  που μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνα τους ή σε συνδυασμό για την ανακούφιση από τους πονοκεφάλους και των συνοδών συμπτωμάτων όρασης, ζάλης, ιλίγγου. 
Θεραπείες περιλαμβάνουν: 
Προληπτικά φάρμακα. Αυτά τα φάρμακα, συμπεριλαμβανομένης της τοπιραμάτης, αντιεπιληπτικά φάρμακα και το αντικαταθλιπτικό αμιτριπτυλίνη, μπορεί να βοηθήσουν εμποδίζοντας την έναρξη των ημικρανιών.Τα φάρμακα που συνήθως χρησιμοποιούνται για να σταματήσουν την ημικρανία  ειναι η ασπιρίνη, η ιβουπροφένη, isometreptene mucate, και οι τριπτάνες, όπως το Imitrex  και το Relpax.
Τα παυσίπονα και αντιφλεγμονώδη φάρμακα μπορεί να ανακουφίσουν και να μειώσουν την έντασητων συμπτωμάτων.

Αιθουσαία αποκατάσταση
Τα πλεονεκτήματα της αιθουσαίας αποκατάστασης έχουν τεκμηριωθεί ότι μειώνουν τα συμπτώματα και αποκαθιστούν τη λειτουργία των αιθουσαίων νοσημάτων. Σε περίπτωση που υπάρχει BBPV (Καλοήθης ίλιγγος θέσεως), η εκτέλεση χειρισμών επανατοποθέτησης ωτοκονίας είναι αποτελεσματική. http://www.chrisefthymiou.gr/906lambdaiotagammagammaomicronsigmaf.html
Αστάθεια βήματος και μεταβολές βηματισμού απαντούν σε ασκήσεις και στόχους ισορροπίας και εκπαίδευσης βηματισμού. Ασκήσεις που συνδυάζουν συντονισμό χεριών- ματιών, διατήρηση ισορροπίας και σταθεροποίηση βλέμματος, είναι αποτελεσματικές και μπορούν να συνδυαστούν με γενικής κατάστασης ασκήσεις, σε βαθμό που επιτρέπει η συνολική υγεία του ασθενούς.


 Βελονισμός
O βελονισμός συμβάλλει, αποδεδειγμένα, στην αντιμετώπιση της ημικρανίας, κυρίως προληπτικά, μειώνοντας την ένταση και τη συχνότητα του προβλήματος, αλλά και άμεσα, την ώρα της κρίσης. O βελονισμός θεωρείται ιδιαίτερα αποτελεσματικός (κατά 80%) στην ανακούφιση της κεφαλαλγίας τάσεως που προηγείται της ημικρανικής κρίσης. Η διάρκεια της θεραπείας με βελονισμό διαφέρει ανάλογα με την σοβαρότητα της πάθησης και με το άτομο. Με 5-7 φορές αντιμετωπίζονται ελαφρές ημικρανίες, ενώ απαιτούνται 15-20 συνεδρίες για σοβαρότερες περιπτώσεις http://www.ent.gr/content/25/eikseis-iatrikoy-belonismoy/

Βιβλιογραφία
1. Klaus Linde^,Gianni Allais^,Acupuncture for migraine prophylaxis. Cochrane Library.2009

2. Shepard NT, Telian SA. Practical management of the balance disordered patient. San Diego: Singular Publishing; 1997.

3. Brantberg K, Trees N, Baloh RW. Migraine-associated vertigo. Acta Otolaryngol 2005;125:276–279.