Βήχας: Τι τον προκαλεί.

Βηχας

Ο βήχας είναι μέρος μιας αυτο-προστατευτικής αντίδρασης του οργανισμού και χρησιμεύει κυρίως στον καθαρισμό των αεραγωγών, προστατεύοντας έτσι τους πνεύμονες. Ο βήχας μπορεί να είναι μια κουραστική και ενοχλητική εμπειρία αλλά συμβάλλει στον καθαρισμό, των βρόγχων και των πνευμόνων, από εκκρίσεις και ξένα σώματα όπως η σκόνη.
Η οξεία μορφή βήχα είναι αυτή που εμφανίζεται ξαφνικά και διαρκεί λιγότερο από 2 έως 3 εβδομάδες και συνήθως οφείλεται στο κοινό κρυολόγημα η στην γρίπη. Αντίθετα ο χρόνιος βήχας διαρκεί για περισσότερο από 3 εβδομάδες.

Κύριες αιτίες που προκαλούν βήχα είναι:

1. Αλλεργία και άσθμα
   
2. Ιγμορίτιδα με οπισθορινική καταρροή
3. Λαρυγγίτιδα Εκτός από το βήχα, η λαρυγγίτιδα συνοδεύεται από αλλοίωση της φωνής, βραχνάδα, στένωση του λάρυγγα και δυσκολίες στην αναπνοή.
4. Πνευμονία, οξεία βρογχίτιδα και άλλες μολύνσεις των πνευμόνων όπως φυματίωση, κοκκυτης
   
5. Χρόνια αποφρακτική νόσος των πνευμόνων, χρόνια βρογχίτιδα και εμφύσημα για τις οποίες ο κυριότερος ένοχος είναι το κάπνισμα  
6. Γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση χαρακτηρίζεται από την επιστροφή υγρών και περιεχομένου από το στομάχι πίσω προς τον οισοφάγο. Οφείλεται σε ανεπάρκεια του κάτω οισοφαγικού σφιγκτήρα. Η πάθηση αυτή προκαλεί ξηρό βήχα, καούρα, άσχημη μυρωδιά αναπνοής, δυσκολίες κατάποσης.
7. Καρδιακή ανεπάρκεια, συμφορητικού τύπου
8. Καρκίνος των πνευμόνων
   
9. Πνευμονική εμβολή
   
10. Κυστική ίνωση.

Καλέστε το γιατρό αν:

- Ο βήχας συνοδεύεται με πυρετό.
- Ο βήχας δεν αποχωρεί παρά την εξασθένιση και διακοπή των υπόλοιπων συμπτωμάτων.
- Ο βήχας συνοδεύεται με αίμα.
- Έντονο σφύριγμα στην εισπνοή.
- Έχετε δυσκολία στην αναπνοή.
- Διαρκεί περισσότερο από μία εβδομάδα 
- Συνοδεύεται από πόνο στο στήθος. 
- Συνοδό απώλεια βάρους
 



Οδηγίες για την ανάρρωση

• Να υπάρχει καθαρός αέρας
• Διακόψτε το κάπνισμα.
• Λαμβάνετε άφθονα υγρά.
• Βεβαιωθείτε ότι έχετε αναρρώσει πλήρως πριν επιστρέψετε στο συνηθισμένο ρυθμό της ζωής σας.

Οξύ ακουστικό τραύμα

Οι απότομοι και πολύ δυνατοί ήχοι (π.χ. πυροβολισμός) μπορούν να βλάψουν το νεύρο της ακοής (ακουστικό νεύρο) και να προκληθεί ακουστικό τραύμα. Η ένταση του ήχου, η διάρκεια του ήχου αλλά και η «ευαισθησία» του ακουστικού νεύρου του καθενός θα καθορίσει το μέγεθος της ζημιάς, η οποία δυστυχώς είναι συχνά μόνιμη.

Ποιοι κινδυνεύουν από οξύ ακουστικό τραύμα;
Το ακουστικό τραύμα εμφανίζεται συχνά σε στρατιωτικούς και στρατεύσιμους, σε αστυνομικούς, κυνηγούς και γενικά σε άτομα που χειρίζονται όπλα.

Επίσης είναι πολύ συχνός μετά την Ανάσταση το Πάσχα σε άτομα που ήταν αρκετά άτυχα ώστε να εκραγεί μια κροτίδα ή βεγγαλικό πολύ κοντά τους. Οι κροτίδες συνήθως προκαλούν ήχο 125-168dB.

 

Πώς εκδηλώνεται;
Τα κύρια χαρακτηριστικά είναι η βαρηκοΐα και τα βουητά (εμβοές), που εντοπίζονται σχεδόν αποκλειστικά στο ένα αυτί.

Ο ασθενής το περιγράφει σαν ένα «μπουκωμένο αυτί» ή σαν «ένα βάρος στο αυτί». Η βαρηκοΐα είναι συνήθως μικρού προς μετρίου βαθμού και αφορά τις υψηλές συχνότητες στην περιοχή των 4000-6000Hz.

Τα βουητά (εμβοές) εντοπίζονται στο ένα αυτί και είναι πολύ έντονα τις πρώτες στιγμές μετά τον κρότο. Είναι σαφής ένδειξη ότι το ακουστικό νεύρο έχει υποστεί βλάβη. Μπορεί να είναι παροδικό φαινόμενο, αλλά δημιουργεί πρόβλημα, αν γίνει μόνιμο. Ο ασθενής αναφέρει ότι το ακούει καλύτερα σε ήσυχο περιβάλλον και πολύ συχνά τον δυσκολεύει να κοιμηθεί.
Ο πόνος είναι σπανιότερο σύμπτωμα μετά από έκθεση σε κρότο.

Πολύ σπάνια, ως επιπλοκή μπορεί να παρουσιαστεί ζάλη που υποδηλώνει ρήξη της στρογγυλής ή της ωοειδούς θυρίδας του αυτιού ή και μεγαλύτερη βαρηκοΐα που μπορεί να οφείλεται σε ρήξη της τυμπανικής μεμβράνης ή διαταραχή στη συνέχεια των ακουστικών οσταρίων.

Αυτές οι περιπτώσεις είναι  πολύ σοβαρές και δύσκολες στην αντιμετώπιση.

Διάγνωση

Σε οποιαδήποτε περίπτωση εκτεθείτε σε πολύ έντονο κρότο, ή έκρηξη ιδιαίτερα όταν αυτό συνοδεύεται με μείωση στην ακοή (βαρηκοία) και βουητό (εμβοές) πρέπει να απευθυνθείτε στον Ωτορινολαρυγγολόγο. Οι διεθνείς οδηγίες λένε ότι αυτή η επίσκεψη πρέπει να γίνει όσο το δυνατόν συντομότερα (εντός 48 ώρες) διότι η έγκαιρη θεραπεία είναι εξαιρετικά σημαντική.

Μετά τη λήψη του ιστορικού, ο ωτορινολαρυγγολόγος θα εκτιμήσει με κάθε τρόπο την ακοή. Αυτό σημαίνει ότι θα χρησιμοποιήσει τους τονοδότες, την ωτοσκόπηση, την τυμπανομετρία, τα ηχητικά αντανακλαστικά και θα προχωρήσει σε ακοόγραμμα τόσο της αέρινης όσο και της οστέινης αγωγής.

Ο στόχος είναι να καθοριστεί το μέγεθος της βαρηκοΐας, να εντοπιστούν ποιες συχνότητες έχουν επηρεαστεί και αν η βλάβη αφορά μόνο τη μετάδοση του ήχου, μόνο το ακουστικό νεύρο ή και τα δύο.

Θεραπεία

Ακρογωνιαίος λίθος της θεραπείας του Οξέος ακουστικού τραύματος είναι η κορτιζόνη. Χορηγείται από το στόμα ή και ενδοφλεβίως και συχνά συνδυάζεται με χορήγηση κορτιζόνης ενδοτυμπανικά (αυξάνει τις πιθανότητες επιτυχίας). Συνήθως συστήνονται έως πέντε ενδοτυμπανικές εγχύσεις κορτιζόνης με μεσοδιάστημα 3-5 ημερών η κάθε μία. Η ενδοτυμπανική χορήγηση κορτιζόνης γίνεται ανώδυνα στο ιατρείο. Η επεμβατική αυτή μέθοδος είναι ασφαλής, όταν γίνεται από έμπειρο ιατρό.

Η πρόγνωση είναι γενικά καλή αν γίνει έγκαιρη διάγνωση και αντιμετώπιση. Η έγκαιρη θεραπεία μπορεί να είναι σωτήρια για την ακοή!

Πολύποδες Ρινός

Οι ρινικοί πολύποδες είναι καλοήθεις, φλεγμονώδεις σχηματισμοί του βλεννογόνου των ρινικών κοιλοτήτων και των παραρρίνιων κόλπων (ιγμόρεια, μετωπιαίοι, ηθμοειδείς κόλποι).  Είναι μαλακές, ανώδυνες διογκώσεις στο πλάγιο τοίχωμα της μύτης που προκαλούν έντονη δυσφορία και ενοχλήματα. Οι μελέτες έχουν δείξει ότι οι πολύποδες ταλαιπωρούν 1-4% των ανθρώπων του γενικού πληθυσμού.

Αιτία

Η αιτιολογία των πολυπόδων είναι ακόμα και σήμερα αδιευκρίνιστη. Έχει παρατηρηθεί συσχέτιση μερικών παθήσεων με την εμφάνισή τους, όπως το άσθμα (1/3 των ατόμων που έχουν πολύποδες έχουν και άσθμα) επίσης, στο 50% των ανθρώπων που έχουν αλλεργία-δυσανεξία στην ασπιρίνη θα εμφανιστούν πολύποδες. Παλαιότερα θεωρούσαμε πως η ρινική αλλεργία είναι υπεύθυνη για τους πολύποδες, αλλά δε φαίνεται να ισχύει ιδιαίτερα κάτι τέτοιο.
Υπάρχει αυξημένη συχνότητα των πολυπόδων σε μερικές ομάδες ασθενών. Ασθενείς με άσθμα και έλλειψη ανεκτικότητας στην ασπιρίνη, είναι πιο πιθανό να έχουν πολύποδες, σε σχέση με τον υπόλοιπο πληθυσμό. Επίσης, ασθενείς με κυστική ίνωση και άλλες νόσους, όπως σύνδρομο Churg-Stauss, Σύνδρομο Δυσλειτουργίας Κροσσών, έχουν αυξημένη συχνότητα ρινικών πολυπόδων.
Σίγουρα όμως σε πολλούς πάσχοντες υπάρχει ιστορικό χρόνιας ρινίτιδας, ιδιαίτερης ευαισθησίας της μύτης σε παράγοντες όπως η απότομη αλλαγή θερμοκρασίας, η σκόνη, οι ρύποι της ατμόσφαιρας κ.ά.

Συμπτώματα

Οι πολύποδες δημιουργούν αίσθημα αποφράξεως, επαναλαμβανόμενες ρινίτιδες, μείωση της όσφρησης και της γεύσης, καθώς και άλλα ρινικά συμπτώματα, όπως η δυσκολία στην αναπνοή, το ροχαλητό και η κεφαλαλγία.

Διάγνωση

Η εξέταση που χρησιμοποιείται πλέον για τη διάγνωση των πολυπόδων είναι η ενδοσκόπηση.Ο ωτορινολαρυγγολόγος στο ιατρείο του με τη βοήθεια μιας μικροκάμερας εξετάζει τη μύτη και βλέπει αν υπάρχουν πολύποδες ή οποιαδήποτε άλλη παθολογία που μπορεί να φταίει για τα συμπτώματα. Στην περίπτωση που αποκαλυφθούν πολύποδες, συνήθως διενεργείται και μια αξονική τομογραφία, ώστε να διερευνηθούν οι κόλποι γύρω από τη μύτη, καθώς και κάποιες άλλες λεπτομέρειες που μπορεί να χρησιμεύσουν στην περίπτωση που χρειαστεί να γίνει χειρουργείο.

Θεραπεία
Η θεραπεία των πολυπόδων της μύτης είναι κατ’ αρχήν συντηρητική. Θα δοθεί φαρμακευτική αγωγή, που περιλαμβάνει τοπικά σπρέι και φάρμακα από το στόμα, η βάση των οποίων είναι κυρίως η κορτιζόνη, για κάποιο διάστημα. Ανάλογα με την ανταπόκριση που έχουν οι πολύποδες, διαμορφώνεται και η συνέχεια της θεραπείας. Αν έχουν μειωθεί σε μέγεθος ή έχουν σχεδόν εξαφανιστεί, θα επισκέπτεστε το γιατρό σας σε τακτά χρονικά διαστήματα για παρακολούθηση και προσαρμογή της θεραπείας.
Αν παρά την αγωγή η κατάσταση των πολυπόδων δεν βελτιωθεί και τα συμπτώματα παραμείνουν ίδια τότε η χειρουργική θεραπεία συστήνεται. Η αφαίρεση των ρινικών πολυπόδων γίνεται πια υπό ενδοσκοπικό έλεγχο (Ενδοσκοπική Μικροχειρουργική-FESS) . Οι στόχοι του χειρουργείου είναι :

• να αφαιρεθούν οι πολύποδες και να καθαρίσει η μύτη και οι γύρω κόλποι, ώστε να περάσουν τα συμπτώματα και 
• να αεριστούν οι περιοχές της μύτης που γεννούν τους πολύποδες. Έχει αποδειχθεί ότι ο καλός αερισμός αυτών των περιοχών όχι μόνο παρατείνει κατά πολύ το χρόνο πιθανής επανεμφάνισης τους, αλλά και το κυριότερο, αφήνει χωρίς ενοχλητικά συμπτώματα τον ασθενή για πολύ μεγάλα χρονικά διαστήματα.

Ακολουθεί τακτική μετεγχειρητική παρακολούθηση και συνέχιση της φαρμακευτικής αγωγής, για να μειωθεί η πιθανότητα της υποτροπής.

Αλλεργική Ρινίτιδα

Η αλλεργική ρινίτιδα προσβάλει το 10-20% του πληθυσμού των Η.Π.Α. και κατατάσσεται στην 6η κατά σειρά χρόνια νόσο ξεπερνώντας τις καρδιοπάθειες. Στην Ελλάδα η συχνότητα της αλλεργικής ρινίτιδας κυμαίνεται στο 10% του πληθυσμού.

Η αλλεργική ρινίτιδα είναι μία κατάσταση υπερευαισθησίας του οργανισμού έναντι ορισμένων ουσιών ή φυσικών παραγόντων.

Τα συνηθέστερα αίτια της αλλεργικής ρινίτιδας είναι:

• οι γύρεις 
• τα ακάρεα της οικιακής σκόνης,
• τα επιθήλια των ζώων, 
• οι μύκητες. 

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΑ

Στα τυπικά συμπτώματα της εποχιακής αλλεργικής ρινίτιδας περιλαμβάνονται η ρινική συμφόρηση ή απόφραξη, το υδαρές ρινικό έκκριμα, οι παροξυσμικοί πταρμοί και ο κνησμός της ρινός μετά από έκθεση σε γνωστό αλλεργιογόνο. Μερικοί ασθενείς παραπονούνται για κνησμό στο φάρυγγα ή την υπερώα. Η παροχέτευση του περιεχομένου της ρινός στο φάρυγγα έχει ως αποτέλεσμα τις συχνές προσπάθειες καθαρισμού του φάρυγγα (ξηρός χαρακτηριστικός βήχας ή βραχνάδα). Συχνά την αλλεργική ρινίτιδα συνοδεύουν πονοκέφαλοι, άλγος υπεράνω των παραρρινικών κόλπων, υποτροπιάζουσα επίσταξη, γενικευμένη αδυναμία και καταβολή, ανοσμία και μερικές φορές απώλεια της αίσθησης της γεύσης.

ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ

Ο στόχος της θεραπείας των ασθενών με αλλεργική ρινίτιδα είναι η επίτευξη της μέγιστης συμπτωματικής ανακούφισης με όσο το δυνατόν λιγότερες ανεπιθύμητες ενέργειες. Η πλέον πρακτική και αποτελεσματική θεραπευτική αντιμετώπιση στηρίζεται στην αποφυγή των αλλεργιογόνων και την ανακούφιση των συμπτωμάτων με φάρμακα. Η ανοσοθεραπεία είναι μια θεραπεία εκρίζωσης η οποία έχει ως στόχο την απευαισθητοποίηση του ασθενούς αλλά είναι περιορισμένη διότι στοχεύει το ενοχοποιημένο αλλεργιογόνο μόνο, όμως είναι εξαιρετικά σπάνιο ένας ασθενής να είναι αλλεργικός μόνο σε ένα αλλεργιογόνο.

Bελονισμός: Ο βελονισμός είναι δυνατό να μειώσει την ένταση των συμπτωμάτων, τη διάρκεια τους και να αυξήσει το διάστημα μεταξύ των παροξυσμών. Οι συνεδρίες βελονισμού επαναλαμβάνονται 1 με 2 φορές την εβδομάδα μέχρι την ύφεση των συμπτωμάτων. Εφόσον υπάρχει εποχιακή κατανομή της νόσου, είναι σκόπιμο να επαναληφθεί το θεραπευτικό πρωτόκολλο πριν την εμφάνιση των συμπτωμάτων, με λιγότερες όμως συνεδρίες Βελονισμού. Τα συστηματικά χορηγούμενα αντιϊσταμινικά δεν επηρεάζουν την αποτελεσματικότητα του Βελονισμου.

Δυσκολία στην Κατάποση

Δυσφαγία

Είναι η δυσκολία στην κατάποση, δηλαδή η διαταραχή της φυσιολογικής διαδικασίας της μεταφοράς της τροφής και των υγρών από το στόμα έως το στομάχι. Μπορεί να εμφανιστεί ακόμη και με πόνο κατά την κατάποση που ονομάζεται οδυνοφαγία. Συχνά, η δυσφαγία καθιστά δύσκολο να ληφθούν αρκετές θερμίδες και υγρά για την θρέψη του σώματος και μπορεί να οδηγήσει σε επιπρόσθετα σοβαρά ιατρικά προβλήματα (αφυδάτωση και απώλεια βάρους).

Άλλα συμπτώματα που μπορεί να συνοδεύουν την δυσφαγία:

• Βήχας (ξηρός)
• Βράγχος φωνής
• Αίσθημα Κόμβου στον φάρυγγα
• Ανάρροια (παλινδρόμηση τροφής στόμα ή στην μύτη) 
• Απώλεια βάρους
• Πνευμονία από εισρόφηση 
• Αφυδάτωση

Αίτια:

Σε τι μπορεί να οφείλονται τα προβλήματα κατάποσης στους ενήλικες;

Βλάβη του νευρικού συστήματος, όπως π.χ.:
-αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο, εγκεφαλική κάκωση, βλάβη του νωτιαίου μυελού

-νόσος Parkinson, σκλήρυνση κατά πλάκας

-πλάγια μυατροφική σκλήρυνση (ALS ή νόσος Lou Gehrig)

-μυϊκή δυστροφία, εγκεφαλική παράλυση

-νόσος Alzheimer

Προβλήματα που επηρεάζουν την κεφαλή και τον τράχηλο, όπως:
-καρκίνος του στόματος, του φάρυγγα ή του οισοφάγου

-κάκωση ή χειρουργική επέμβαση στην κεφαλή ή τον τράχηλο

-τερηδονισμένα ή εξαχθέντα δόντια, ελαττωματικές οδοντοστοιχίες

Προβλήματα στον οισοφάγο:
- Απόφραξη από ξένο σώμα

- Στένωση οισοφάγου
- Νεοπλασίες οισοφάγου
- Αχαλασία οισοφάγου
- Γαστρο-οισοφαγική παλινδρόμηση

Αντιμετώπιση της Δυσφαγίας
Η θεραπεία συνήθως εξαρτάται από την αιτία και το είδος της δυσφαγίας. Ο τύπος της δυσφαγίας θα διευκρινιστεί μετά από κλινικό-εργαστηριακό έλεγχο με ενδοσκόπηση, ακτινολογικό Βαριούχο διάβαση η βιντεοφλουοσκόπηση) και αν χρειαστεί οισοφαγοσκοπικό έλεγχο.

Η συντηρητική αντιμετώπιση περιλαμβάνει:

• Μεταβολή του τρόπου σίτισης και της σύστασης των τροφών
• Ενυδάτωση
• Φαρμακευτική αγωγή σε περιτπτώσεις γαστρο-οισοφαγικής παλινδρόμησης
• Ασκήσεις κατάποσης

Επεμβατικές Μεθόδους

Σε περίπτωση στένωσης οισοφάγου (Διάταση οισοφάγου ή μυοτομη κάτω οισοφαγικού σφιγκτήρα)
Χειρουργική ή ενδοσκοπική αφαίρεση όγκων, ξένων σωμάτων
Σε περιπτώσεις μόνιμης Δυσφαγίας θα χρειαστεί σίτιση με ρινγαστρικό σωλήνα ή γαστροστομία.

Επιπλοκές

• Χρόνιος ξηρός βήχας
• Πνευμονία απο εισρόφηση
• Σημαντική Απώλεια βάρους 
• Αφυδάτωση

ΚΑΛΟΗΘΗΣ ΠΑΡΟΞΥΣΜΙΚΟΣ ΙΛΙΓΓΟΣ ΘΕΣΗΣ

Tι είναι ο ΙΛΙΓΓΟΣ (Vertigo): ψευδαίσθηση κίνησης, είτε ως αίσθημα περιστροφής ή κίνησης του σώματος είτε κίνησης-περιστροφής του περιβάλλοντος. Συνοδά συμπτώματα: ναυτία ή έμετος, φόβος, διαταραχή ισορροπίας, νυσταγμός (με ή χωρίς θόλωση οράσεως). Οφείλεται σε διαταραχή του λαβυρίνθου ή των περιφερικών ή κεντρικών οδών του αιθουσαίου συστήματος.

Έχετε ίλιγγο; γυρίζουν όλα; ζαλίζεστε; σας έρχεται εμετός; Οδηγίες:

• Κατ αρχήν μην πανικοβάλλεστε, ξαπλώστε μείνετε ακίνητοι, χαμηλώστε το φωτισμό πάρτε την πίεση και τηλεφωνήστε αμέσως στο γιατρό σας, πριν χαθούν πολύτιμα για τη διάγνωση συμπτώματα.
• Μην πάρετε κάποιο φάρμακο επειδή το έπαιρνε κάποιος άλλος που είχε ίλιγγο, γιατί θα καταστείλετε συμπτώματα που θα βοηθήσουν το γιατρό σας στη διάγνωση.
• Ο ίλιγγος είναι σύμπτωμα και από τι πάσχετε θα το βρεί ο γιατρός σας.
• Είναι πολύ συχνός και αντιμετωπίζεται συνήθως με επιτυχία.
• Προσοχή στο χρόνιο ίλιγγο γιατί είναι συχνός σε κεντρικές βλάβες.

Ίλιγγος θέσης (Καλοήθης παροξυσμικός ίλιγγος θέσεως)
Οφείλεται στην αποκόλληση κρυστάλλων (ωτοκονίας) στο λαβύρινθο από την κανονική τους θέση, οι οποίοι πλέουν ελεύθεροι και στις κινήσεις του κεφαλιού ερεθίζουν το λαβύρινθο προκαλώντας ίλιγγο. Προκαλεί έντονα, μικρής διάρκειας(δευτερολέπτων) επεισόδια ιλίγγου αμέσως μετά την αλλαγή στη θέση του κεφαλιού, συχνά όταν γυρίζετε στο κρεβάτι ή όταν σηκώνεστε το πρωί. Είναι η πιο συχνή αιτία ιλίγγου.

Πως γίνεται η διάγνωση του καλοήθη παροξυσμικού ιλίγγου θέσης;
Με το λεπτομερές ιστορικό, την κλινική εξέταση και τα αποτελέσματα του ακοολογικού ελέγχου και του ελέγχου του αιθουσαίου συστήματος.
Σε μερικές περιπτώσεις είναι δυνατόν να υπάρχει αμφοτερόπλευρος καλοήθης παροξυσμικός ίλιγγος θέσης, δηλαδή εκδήλωση συμπτωμάτων που οφείλεται σε διαταραχές και από τα δύο αυτιά.

Θεραπεία:
Οι χειρισμοί Epley με κινήσεις της κεφαλής για επανατοποθέτηση των καναλίθων που γίνονται στον ασθενή από εξειδικευμένο ωτορινολαρυγγολόγο γιατρό φαίνεται να είναι η καλύτερη θεραπεία πρώτης γραμμής για ασθενείς με παροξυσμικό ίλιγγο θέσεως.
Τέλος υπάρχουν ορισμένες ασκήσεις που βοηθούν όσους υποφέρουν από ίλιγγο να αναπτύξουν ένα είδος ανοχής και αντοχής σε αυτόν.

Οδηγίες για πρόληψη

• Μην κουράζεστε υπερβολικά, 
• Το άγχος επιδεινώνει τον ίλιγγο,
• Μην κάνετε απότομες κινήσεις του κεφαλιού,
• Μην σηκώνεστε απότομα από το κρεβάτι.

Ωταλγία

Ωταλγία

www.ent.gr 

Η ωταλγία αποτελεί ένα από τα συχνότερα συμπτώματα που αναγκάζει έναν ενήλικα ή τους γονείς ενός παιδιού να αναζητήσουν ιατρική βοήθεια. Συνήθως ο πόνος στο αυτί είναι πολύ δυνατός και διαξιφιστικός και αποτελεί, τις περισσότερες φορές ένδειξη ύπαρξης κάποιας φλεγμονής στο έξω ή μέσο ούς ( Ωτίτιδα).

Στα μικρά παιδιά η ωτίτιδα εκδηλώνεται με άτυπα συμπτώματα όπως κλάμα, ανησυχία, έμετο ή ακόμα και με κοιλιακές διαταραχές. ?λλα συμπτώματα που συνοδεύουν την ωταλγία είναι ο πυρετός, η εκροή υγρού ή αίματος από το αυτί, η μείωση της ακοής, ζάλη και ίλιγγος, βουητό, αίσθημα πληρότητας.

Η νεύρωση του αυτιού είναι πολύπλοκη και γίνεται από περισσότερα του ενός νεύρα. Τα νεύρα αυτά, εκτός από το αυτί, νευρώνουν και άλλα όργανα στην κεφαλή και τον τράχηλο με αποτέλεσμα ένα πρόβλημα που υπάρχει αλλού να αντανακλά (χτυπά) στο αυτί προκαλώντας πόνο. Παθήσεις των δοντιών, της κροταφογναθικής διάρθρωσης ή του φάρυγγα π.χ. αμυγδαλίτιδα, αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα.

Κάθε ασθενής με ωταλγία η οποία υποτροπιάζει, δεν υποχωρεί ή συνοδεύεται και από άλλα συμπτώματα θα πρέπει πάντα να εξετάζεται από ειδικό Ωτορινολαρυγγολόγο, για τον αποκλεισμό κάποιας σοβαρότερης κατάστασης.

Αιτίες - βλάβες του αυτιού που προκαλούν πόνο (ωταλγία):

• Λόγω συσσωρευμένης κυψελίδας ή ξένου σώματος που σφηνώθηκε στο αυτί.
• Μόλυνση στα αυτιά, εξωτερική και μέση ωτίτιδα, μαστοειδίτιδα
• Ρήξη ή διάτρηση του τυμπάνου του αυτιού.
• Βλάβες που δημιουργούνται στο αυτί λόγω αλλαγών πίεσης όπως πτήση, κατάδυση, έκρηξη, πολύ δυνατοί ήχοι όπως ένας πυροβολισμός, χαστούκι στο κεφάλι ή το αυτί.
• Βαρότραυμα από ταχεία μεταβολή της ατμοσφαιρικής πίεσης, παράδειγμα κατά την προσγείωση του αεροπλάνου.
• Ο πόνος μπροστά από το αυτί, στη περιοχή του τράγου συνήθως προέρχεται από μικρό δοθιήνα (σπυράκι με πύον). Ο πόνος βαθιά στο αυτί ή πίσω από αυτό προέρχεται από οξεία μέση ωτίτιδα ή μαστοειδίτιδα και μερικές φορές αυξάνεται όταν φυσάμε τη μύτη μας.

Ο πόνος πίσω από το αυτί ή κάτω από αυτό, που αυξάνεται όταν το πιέζουμε προέρχεται από εξωτερική ωτίτιδα.

ΩΡΛ χειρουργεία με υπέρηχους

Το φάσμα των ΩΡΛ χειρουργείων που μπορεί να γίνουν με τη βοήθεια των υπερήχων έχει μεγάλο εύρος:

• Αμυγδαλόλυση - συρρίκνωση του μεγέθους των υπερτροφικών αμυγδαλών, κρυπτόλυση (θεραπεία κακοσμίας του στόματος).
• Αντιμετώπιση σκολίωσης ρινικού διαφράγματος - αφαίρεση χόνδρινης άκανθας.
• Καυτηρίαση υπερτροφικών ρινικών κογχών (κρεατάκια των ενηλίκων).
• Αφαίρεση θηλωμάτων βλεννογόνου ρινός
• Αφαίρεση θηλωμάτων βλεννογόνου γλώσσας και στοματικής κοιλότητας.
• Θεραπεία ροχαλητού -αποφρακτικής άπνοιας ύπνου με εκτομή σταφυλής, υπερωιοφαρυγγοπλαστική, συρρίκνωση της μάζας των αμυγδαλών για διεύρυνση του αεραγωγού.

Πλεονεκτήματα υπερήχων

Η μέθοδος με τους υπερήχους εμφανίζει πολύ σημαντικά πλεονεκτήματα σε σχέση με την κλασική παραδοσιακή χειρουργική προσέγγιση:

• Είναι εντελώς αναίμακτη, αφού καυτηριάζει όλα τα μικρά αγγεία διαμέτρου μέχρι 5 χιλιοστά.
• Μειώνεται κατά πολύ ο συνολικός χρόνος της επέμβασης (10-15 λεπτά) και της ανάρρωσης.
• Είναι ανώδυνη, καθώς δεν χρησιμοποιεί καθόλου νυστέρι και ράμματα.
• Μπορεί να γίνει ακόμα και χωρίς ολική νάρκωση.
• Προσφέρουν τέλεια αποστείρωση χάρη στις ταλαντώσεις υψηλής συχνότητας.
• Είναι γενικά πολύ πιο ήπια ως επέμβαση, αφού ο ασθενής μπορεί σε λίγα λεπτά να πάει σπίτι του.

Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι σε σχέση με τις άλλες σύγχρονες μεθόδους, όπως είναι οι ραδιοσυχνότητες (RF) και Laser, ο υπέρηχος έχει πολύ λιγότερο βλαπτική επίδραση στους ιστούς, καθώς λειτουργεί σε πολύ χαμηλότερη θερμοκρασία. Αυτό έχει αποτέλεσμα η διαδικασία της επούλωσης να είναι καλύτερη και η διάρκεια της ανάρρωσης να είναι πολύ μικρότερη.

Τι αποτελεσματικότητα έχει η ανοσοθεραπεία σε αλλεργική ρινίτιδα ή άσθμα;

Μελέτες έχουν δείξει ότι, όταν γίνεται σωστά, είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική θεραπεία. Ετσι έχει παρατηρηθεί μείωση ή εξαφάνιση των συμπτωμάτων ρινίτιδας ή/και άσθματος στο μεγαλύτερο ποσοστό των ασθενών (έως και 80%). Ακόμη και σε αυτούς που τα συμπτώματα δεν εξαφανίζονται , εμφανίζονται ελαττωμένα.

Στα παιδιά με αλλεργική ρινίτιδα έχει δειχθεί ότι προστατεύει από την μελλοντική εμφάνιση άσθματος.

Επίσης οι μελέτες έχουν δείξει ότι ακόμη και μετά την ολοκλήρωση της ανοσοθεραπείας συνεχίζονται τα ευεργετικά της αποτελέσματα.

Πόσο διαρκεί;

Ουσιαστικά ο αλλεργικός ασθενής είναι εκείνος που καθορίζει τη διάρκεια της ανοσοθεραπείας αναλόγως με την ανταπόκριση του. Κατά κανόνα, η διάρκεια της θεραπείας κυμαίνεται από 3 έως 5 έτη με τα πρώτα αποτελέσματα να είναι ορατά μετά τη συμπλήρωση του πρώτου έτους θεραπείας.

Πως γίνεται;

Η ειδική ανοσοθεραπεία χορηγεται με υποδόριες ενέσεις εκχυλισμάτων αλλεργιογόνου ή αλλεργιογόνων, προς τα οποία είναι ευαισθητοποιημένοι οι ασθενείς και ως υπογλώσσια ανοσοθεραπεία, δηλαδή με ενστάλαξη υπογλωσσίων σταγόνων αλλεργιογόνου ή αλλεργιογόνων, των οποίων βαθμιαία αυξάνει ο αριθμός, μέχρις ότου επιτευχθεί η ανοχή της μέγιστης δόσης.