Αντιμετώπιση των εμβοών (βουητά)

Οι εμβοές αποτελούν ένα σύμπτωμα που συνοδεύει σχεδόν όλες τις οργανικές ή λειτουργικές παθήσεις του κεντρικού ή του περιφερικού ακουστικού συστήματος. Οι εμβοές είναι οι ενοχλητικοί ήχοι που μπορεί να μοιάζουν σαν τα παράσιτα του ραδιοφώνου ή ως μονότονοι συνεχείς ή διακοπτόμενοι ήχοι που μπορεί να φεύγουν και να επανέρχονται.

Βελτίωση συμπτωμάτων. Θεραπεία 

Αν οι εμβοές οφείλονται σε ωτολογικό πρόβλημα ο ΩΡΛ θα υποδείξει τις θεραπευτικές δυνατότητες, τόσο του ακοολογικού προβλήματος, όσο και του προβλήματος των εμβοών με τη χρήση φαρμάκων, συμπληρωμάτων διατροφής, τη χρήση κατάλληλου ακουστικού βαρηκοΐας ή την εφαρμογή κάποιας χειρουργικής θεραπείας, αν το πρόβλημα μπορεί να λυθεί με επέμβαση.



Αν ο εμβοές είναι άγνωστης αιτιολογίας πάλι δοκιμάζονται:
1. Τα ακουστικά βαρηκοΐας, που σε αρκετές περιπτώσεις περιορίζουν ή εξαφανίζουν τις εμβοές.
2. Χρησιμοποιείται η ηχοκάλυψη με διάφορες συσκευές ή ακουστικό που παράγει ήχο που καλύπτει τις εμβοές. Η ηχοκάλυψη βοηθάει μερικούς πάσχοντες από εμβοές.
3. Η επανεκπαίδευση του ακουστικού συστήματος στο να αγνοεί τις εμβοές με τη χρησιμοποίηση ειδικών συσκευών που εκπέμπουν δέσμη ήχων ευρείας συχνότητας (broad band noise). Οι ήχοι αυτοί είναι ησυχότεροι από τις εμβοές του ασθενούς. Θεραπεία αυτή διαρκεί περισσότερο από ένα έτος.
5. Η φαρμακοθεραπεία: Πολλά φάρμακα έχουν χρησιμοποιηθεί κατά των εμβοών, χωρίς θεαματικά πάντοτε αποτελέσματα, σ’ αυτά έχουν περιληφθεί τα αντισπασμωδικά, ηρεμιστικά, αγχολυτικά, αντικαταθλιπτικά και αντιισταμινικά. Τα φάρμακα αυτά δεν θεραπεύουν τις εμβοές, αλλά βοηθούν μερικούς να αποδεχτούν τις εμβοές.

6. Ο βελονισμός: Υπάρχουν επιστημονικές ανακοινώσεις στις οποίες αναφέρεται ότι βελτιώνονται οι εμβοές με το βελονισμό σε επιλεγμένους ασθενείς. Η τεχνική που εφαρμόζεται γίνεται με την επιλογή των σημείων του βελονισμού, που είναι διαφορετικά για τον κάθε ασθενή, ανάλογα με την περιγραφή του συνδρόμου των εμβοών που περιγράφει ο κάθε ασθενής.
Έχει βρεθεί ότι με 5-10 συνεδρίες βελονισμού ή μέση σοβαρότητα των εμβοών περιορίζεται σημαντικά με επακόλουθο τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής των ασθενών.

Αιφνίδια Νευροαισθητήρια Απώλεια της Ακοής

Η αιφνίδια νευροαισθητική απώλεια ακοής, SSHL(sudden sensorineural hearing loss) είναι μια κλινική οντότητα που χαρακτηρίζεται από την μείωση της ακουστικής οξύτητας που λαμβάνει χώρα εντός λίγων δευτερολέπτων, μερικών λεπτών ή το μέγιστο εντός 72 ωρών επηρεάζοντας 3 ή περισσότερες συνεχόμενες συχνότητες, με μια απώλεια ακοής τουλάχιστον της τάξεως των 30 dB. Η απώλεια ακοής είναι σχεδόν πάντα μονόπλευρη και μπορεί να συνοδεύεται από εμβοές και αίσθημα ιλίγγου.

Η πρόγνωση ανάρρωσης απεδείχθη δυσμενής σε ασθενείς με απώλεια ακοής μεγαλύτερη των 50 Db και σε ασθενείς που παρουσίαζαν σύστοιχα αιθουσαία συμπτώματα. Σε ένα υπολογίσιμο ποσοστό περιστατικών αιφνίδιας κώφωσης επέρχεται αυτόματη ίαση εντός 15/20 ημερών. Η δυνατότητα ανάρρωσης όμως φθίνει ανάλογα με το διάστημα που μεσολάβησε από την έναρξη των συμπτωμάτων και την πρώτη αγωγή.

Αιτία:

Από αιτιοπαθολογική άποψη η SSHL διαιρείται σε συμπτωματική και ιδιοπαθή. Οι πιο πολυσυζητημένες αιτίες αιφνίδιας κώφωσης περιλαμβάνουν τη 

• συμπτωματική ιογενή λοίμωξη,
• φλεγμονώδεις ή αυτοάνοσες αντιδράσεις,
• αγγειακή ανεπάρκεια και την 
• θεωρία της ρήξης των ενδολαβυρίνθιων μεμβρανών. 

Ωστόσο, στην πλειονότητα των περιπτώσεων εμφάνισης SSHL δεν είναι δυνατό να εντοπιστεί η ακριβής παθογένεια και έτσι χαρακτηρίζεται ως ιδιοπαθής.

Διαγνωστική διαδικασία

Η αιφνίδια νευροαισθητική απώλεια ακοής αποτελεί μια σοβαρή και επείγουσα κλινική κατάσταση. 

Μια ακριβής λήψη ιστορικού επιβεβαιώνει ότι η απώλεια της ακοής είναι αιφνίδια και εξελίχθηκε σε διάστημα μικρότερο των 72 ωρών. Θα πρέπει να εξεταστεί η ύπαρξη χρόνιων ασθενειών όπως η καρδιοαγγειακή νόσος, η υπέρταση, ο διαβήτης, ο υπερ-υποθυρεοειδισμός, η χρήση ωτοτοξικών φαρμάκων, η κατάχρηση αλκοόλ ή καπνού και η περίπτωση ακουστικού τραύματος. Θα πρέπει επίσης να αποκλειστεί μια πρόσφατη λοίμωξη του ανώτερου αναπνευστικού.

Οι ακουολογικές εξετάσεις περιλαμβάνουν την ουδική τονική και ομιλιτική ακουομετρία, την τυμπανομετρία.

Θεραπεία:

Η θεραπεία της ιδιοπαθούς νευροαισθητικής απώλειας ακοής παραμένει αμφιλεγόμενη και στερείται παγκοσμίως αποδεκτού πρωτοκόλλου θεραπείας. Πολλά φαρμακευτικά ιδιοσκευάσματα έχουν χρησιμοποιηθεί για να βελτιώσουν την πρόγνωση των ασθενών : γλυκοκορτικοειδή, αντιιικοί, αντιπηκτικοί, αγγειοδιασταλτικοί και αντιφλεγμονώδεις παράγοντες όπως και η χρήση υπερβαρικού οξυγόνου.

Θεραπεία με ενδοτυμπανική χορήγηση στεροιδών:

Η χρήση στεροειδών για ενδοτυμπανική χορήγηση ενδείκνυται σε ασθενείς που δεν μπορούν να ανεχθούν την συστημική χορήγηση στεροειδών, σε ασθενείς που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη, σε ανοσοκατασταλμένους ασθενείς ή σε ασθενείς προσβεβλημένους από φυματίωση ή HIV.

Η συστημική χορήγηση των στεροειδών αποτελεί την βάση της θεραπείας της SSHL. Η παρατεταμένη όμως χρήση υψηλών δόσεων στεροειδών ενέχει σημαντικές ανεπιθύμητες γαστρεντερικές, μυοσκελετικές, δερματολογικές, νευρολογικές, οφθαλμολογικές, ενδοκρινολογικές και μεταβολικές επιπλοκές.

Τα κύρια οφέλη από την ενδοτυμπανική χορήγηση στεροειδών:
• ανεκτή και σχετικά εύκολη διαδικασία για την εφαρμογή
• υψηλή συγκέντρωση της δραστικής ουσίας μπορεί να διατίθεται απευθείας στο πάσχον αυτί
• σε αντίθεση με την συστημική χορήγηση, η τοπική έγχυση στεροειδών επιλέγει το πάσχον αυτί
• σπάνιες παρενέργειες ή επιπλοκές
• απαιτείται μόνο η εφαρμογή ενός τοπικού αναισθητικού
• καλή συμμόρφωση των ασθενών στην θεραπεία

Βιβλιογραφία

1. Therrocha JR, Ramirez-Camacoj IR. Sudden sensorineural hearing loss: supporting the immunologic theory. Ann Otol Rhinol Laryngol 2002; 111: 989-997.
2. Hegarty JL, Patel S, Fischbein N, Jackler RK, Lalwani AK. The value of enhanced magnetic resonance imaging in the evaluation of endococlear disease. Laryngoscope 2002; 112: 8-17.
3. Herr BD, Marzo SJ. Intratympanic steroid perfusion for refractory sudden sensorineural hearing loss. Otolaryngol Head Neck Surg 2005;132:527-31.
4. Dallan I, Bruschini L, Nacci A, et al. Transtympanic steroids as a salvage therapy in sudden sensorineural hearing loss: preliminary results. ORL J Otorhinolaryngol Relat Spec 2006;68:185-90.
5. Xenellis J, Papadimitriou N, Nikolopoulos T, et al. Intratympanic steroid treatment in idiopathic sudden sensorineural hearing loss: a control study. Otolaryngol Head Neck Surg 2006;134:940-5.

Σύνδρομο Κροταφογναθικής Άρθρωσης

Η κροταφογναθική άρθρωση και η σωστή λειτουργία της παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην υγεία μας και μια πιθανή δυσλειτουργία της μπορεί να προκαλέσει πόνους σε διάφορους μυς, πόνο στο πρόσωπο, κεφαλαλγία, προβλήματα στην ισορροπία του σώματός μας και άλλα συμπτώματα.

Η κροταφογναθική άρθρωση είναι η ένωση της Κάτω Γνάθου με τα Κροταφικά οστά του Κρανίου, ακριβώς μπροστά από τα αυτιά. 

Κάθε φορά που μασάμε, που καταπίνουμε, και μιλάμε, χρησιμοποιούμε αυτήν την άρθρωση.

Αίτια:

Για πολλά άτομα με διαταραχές της κροταφογναθικής διάρθρωσης, το αίτιο είναι άγνωστο. Οι αιτιολογίες που δίνονται για αυτές τις παθήσεις δεν είναι καλά τεκμηριωμένες.

Αυτές περιλαμβάνουν:

• Κακή σύγκλειση των δοντιών ή ορθοδοντικά σιδεράκια
• Στρες και σφίξιμο των δοντιών. Πολλά άτομα με προβλήματα TMJ δεν σφίγγουν τα δόντια και πολλά που σφίγγουν τα δόντια για μεγάλο διάστημα δεν έχουν προβλήματα στην TMJ άρθρωση. Σε κάποια άτομα, το στρες που σχετίζεται με τη διαταραχή αυτή μπορεί να έχει προκληθεί από τον πόνο, αντί να αποτελεί το αίτιο το προβλήματος.
• Άλλα πιθανά αίτια των συμπτωμάτων που σχετίζονται με την TMJ περιλαμβάνουν την αρθρίτιδα, τα κατάγματα, τις εξαρθρώσεις και τα δομικά προβλήματα που υπάρχουν κατά τη γέννηση

Συμπτώματα:

Στο σύνδρομο αυτό υπάρχει ποικιλία συμπτωμάτων.

1) Χαρακτηριστικός ήχος όταν ανοίγει και κλείνει το στόμα."κλικ"
2) Ήχος τριβής.
3) Πονοκέφαλος ή Ημικρανία.
4) Ζαλάδες.
5) Βουητά στα αυτιά.
6) Υπερβολική φθορά στα δόντια.
7) Πόνος στην περιοχή της άρθρωσης στην διάρκεια της κίνησης.
8) Πόνος στην περιοχή του Αυχένα.
9) Πόνος στο αυτί.
10) Ευαισθησία στο φως.
11) Όταν το στόμα ανοίγει και κλείνει η κίνηση ακολουθεί μια τροχιά “ zigzag”.
12) Σε σοβαρές περιπτώσεις μειώνεται το εύρος ανοίγματος του στόματος.
13) Αδυναμία συγκέντρωσης της προσοχής, «θολούρα» στην σκέψη.
14) Αλλαγές της προσωπικότητας του ατόμου, ευερέθιστοι, καταθλιπτικοί, έλλειψη αυτοσεβασμού, εγωκεντρικοί και υποχόνδριοι.

Εξετάσεις και Δοκιμασίες

Μπορεί να πρέπει να επισκεφθείτε περισσότερους από έναν ειδικούς για τον πόνο και τα συμπτώματα TMJ, όπως τον ΩΡΛ ή έναν οδοντίατρο, ανάλογα με τα συμπτώματά σας.

Μια πλήρης εξέταση μπορεί να ενέχει:

• Οδοντιατρική εξέταση για να διερευνηθεί εάν έχετε κακή ευθυγράμμιση κατά το δάγκωμα
• Ψηλάφηση της άρθρωσης και των μασητήριων μυών για ευαισθησία
• Πίεση γύρω από το κεφάλι για περιοχές που είναι ευαίσθητες ή επώδυνες
• Ολίσθηση των δοντιών από πλευρά σε πλευρά
• Παρακολούθηση, ψηλάφηση και ακρόαση της άρθρωσης κατά το άνοιγμα και κλείσιμο
• Ακτινογραφίες για να αναδειχθούν τυχών ανωμαλίες

Ο γιατρός σας θα πρέπει επίσης να εξετάσει και άλλες παθήσεις, όπως λοιμώξεις, ωτίτιδες, νευραλγίες, ή νευρολογικά προβλήματα και κεφαλαλγίες, ως το αίτιο των συμπτωμάτων σας.

Αντιμετώπιση

Το πρώτο βήμα της θεραπείας του ΚΓΣ είναι η ανακούφιση του πόνου που αισθάνεται ο ασθενής, ιδιαίτερα αν αυτός είναι έντονος και προκαλείται ακόμη και από μικρές κινήσεις της γνάθου.

Η μείωση του πόνου μπορεί να επιτευχθεί με:

• Φαρμακευτική αγωγή, όπως παυσίπονα, αντιφλεγμονώδη, και μυοχαλαρωτικά.
• Θερμά ή κρύα επιθέματα, που χαλαρώνουν την ένταση των μυών και μειώνουν τον πόνο.
• Ελαφρό μασάζ στους μύες που κινούν την γνάθο
• Αποφύγετε δράσεις που προκαλούν συμπτώματα, όπως το χασμουρητό και το μάσημα τσίχλας.
• Μάθετε τεχνικές μείωσης του στρες.
• Η άσκηση αρκετές φορές την εβδομάδα μπορεί να σας βοηθήσει να αυξήσετε την αντοχή σας στον πόνο.
• Ειδικοί προστατευτικοί νάρθηκες για το στόμα, χρησιμοποιούνται για την αντιμετώπιση του σφιξίματος, τριξίματος των δοντιών και των διαταραχών TMJ.
• Βελονισμός
  

Ο βελονισμός ανακουφίζει τον πόνο, λύει την μυικό σπασμό των μυών της περιοχής της κροταφογναθικής άρθρωσης και αντιμετωπίζει επίσης τα συμπτώματα της κεφαλαλγίας, αυχεναλγίας του στρες της κατάθλιψης και της αδυναμίας συγκέντρωσης. Πρόκειται για μια ολιστική θεραπεία που είτε συμπληρώνει την ενδεδειγμένη θεραπευτική προσέγγιση ή χρησιμοποιείται και ως μεμονωμένη θεραπεία.

Βιβλιογραφία

1. Flint PW, et al. Cummings Otolaryngology: Head & Neck Surgery. 5th ed. Philadelphia, Pa.: Mosby Elsevier; 2010.
2. Sheon RP. Temporomandibular joint dysfunction syndrome. 2012.
3. Bope ET, et al. Conn's Current Therapy. Philadelphia, Pa.: Saunders Elsevier; 2012.
4. Rosted R. Practical recommendations for the use of acupuncture in the treatment of temporomandibular disorders based on the outcome of published controlled studies. Oral Dis. 2000;7:109-115.
5. Shen YF, Goddard G. The short-term effects of acupuncture on myofascial pain patients after clenching. Pain Pract. 2007 Sep;7(3):256-64.

Βαρηκοΐα

Βαρηκοΐα Η βαρηκοΐα είναι ένα από τα πιο συνηθισμένα προβλήματα υγείας. 

Η βαρηκοΐα είναι η δυσλειτουργία της ακοής και όχι η απώλειά της. Ένας βαρήκοος δεν είναι κωφός. Μπορεί να συμβεί στον καθένα και σε κάθε ηλικία. Μερικοί γεννιούνται βαρήκοοι, ενώ άλλοι πάσχουν από βαρηκοΐα συνήθως με το πέρασμα της ηλικίας. Το κτύπημα στο κεφάλι, φλεγμονές του αυτιού ή παρατεταμένη έκθεση σε δυνατούς θορύβους μπορεί να προκαλέσουν προβλήματα ακοής.

Πως διακρίνουμε κάποιον ο οποίος πάσχει από

βαρηκοΐα;

• Έχει πρόβλημα στο να αντιλαμβάνεται μερικούς ήχους.
• Παραπονείται πως πολύς κόσμος μιλάει μπερδεμένα και όχι καθαρά.
• Βάζει την τηλεόραση δυνατά όταν οι άλλοι ακούνε πιο σιγά.
• Συχνά ζητά από τους συνομιλητές σου να μιλούν πιο δυνατά ή να επαναλάβουν αυτό που είπαν.
• Του είναι δύσκολο να καταλαβαίνει τους συνομιλητές του όταν μιλούν σε θορυβώδες περιβάλλον.
• Οι συνομιλητές του σχολιάζουν την αδυναμία του να ακούει καθαρά.

Στατιστικά, ο βαρήκοος καταλαβαίνει το πρόβλημα του μετά από 3-4 χρόνια, ακόμη και αργότερα. Συνήθως οι γύρω του (οικογένεια, φίλοι) είναι αυτοί που το αντιλαμβάνονται πρώτοι.

Ανάλογα με την εντόπιση της βλάβης που προκάλεσε τη βαρηκοΐα διακρίνονται τα ακόλουθα είδη βαρηκοΐας:

• Βαρηκοΐα τύπου αγωγής ή αγωγιμότητας, όταν η βλάβη εντοπίζεται στο σύστημα αγωγής (μεταβίβασης) του ήχου, δηλαδή στο έξω ή στο μέσο αυτί.
• Νευροαισθητήρια βαρηκοΐα ή βαρηκοΐα τύπου αντιλήψεως, όταν η βλάβη εντοπίζεται μεταξύ έσω ωτός και ακουστικού φλοιού του εγκεφάλου. Η βλάβη αφορά τον κοχλία (κοχλιακή) ή την αρχή του κοχλιακού νεύρου (οπισθοκοχλιακή) ή την κεντρική ακουστική οδό από το κοχλιακό νεύρο μέχρι τον ακουστικό φλοιό στον κροταφικό λοβό του εγκεφάλου.
• Βαρηκοΐα μικτού τύπου, όταν συνυπάρχουν βαρηκοΐα αγωγής και νευροαισθητήρια στο ίδιο αυτί.
• Κεντρική βαρηκοΐα, όπου το ηχητικό ερέθισμα φτάνει φυσιολογικά στον εγκέφαλο, αλλά η βλάβη εντοπίζεται στο σύστημα επεξεργασίας του, δηλαδή στην ακοή αντιλήψεως. Αποτελεί νευρολογική εκδήλωση.
• Ψυχογενής βαρηκοΐα, όταν δεν υπάρχει οργανική βλάβη στο σύστημα της ακοής. Εδώ ανήκουν η υστερική βαρηκοΐα και η βαρηκοΐα εκ προσποιήσεως.

Oι πιο συχνές αιτίες βαρηκοΐας

Στην παιδική ηλικία πολύ συχνές είναι οι διάφορες μορφές ωτίτιδας με πιο συχνή την εκκριτική ωτίτιδα, όπου μαζεύεται υγρό πίσω από το τύμπανο. Οφείλεται σε κακό αερισμό του αυτιού από την ευσταχιανή σάλπιγγα, που φράσσεται από υπερπλαστικές αδενοειδείς εκβλαστήσεις (κρεατάκια). Η θεραπεία είναι απλή με τη χειρουργική αφαίρεση των εκβλαστήσεων και την παροχέτευση του υγρού με άμεση βελτίωση της ακοής.

Παρατηρώντας την αντίδραση του παιδιού σας στους ήχους, θα εντοπίσετε πιθανά προβλήματα ακοής. Απαντά το μωρό σας στον ήχο της φωνής σας; Καταλαβαίνει το νήπιο απλές λέξεις και ήχους και προσπαθεί να τους μιμηθεί; Καταλαβαίνει το παιδί σε μεγαλύτερη ηλικία τι του λέτε μόνο αν σας κοιτάζει όταν του μιλάτε;

Τα προβλήματα ακοής καθυστερούν την ανάπτυξη της ομιλίας, γλώσσας και ικανότητας μάθησης του παιδιού. Είναι πολύ σημαντικό να εντοπίσετε πιθανά προβλήματα ακοής όσο το δυνατό νωρίτερα.

Στους ενήλικες εκτός από τη χρόνια ωτίτιδα είναι πολύ συχνή στη χώρα μας και η ωτοσκλήρυνση. Προσβάλει σιγά-σιγά και τα δυο αφτιά, τις γυναίκες πολύ συχνότερα από τους άνδρες και αφορά συνήθως νεαρές ηλικίες, που δύσκολα αποδέχονται τα ακουστικά σαν μόνιμη λύση του προβλήματος της ακοής. Ο αναβολέας (το τελευταίο οστάριο πριν από τον κοχλία) καθηλώνεται στη θυρίδα του λόγω εναπόθεσης αλάτων στον ελαστικό του σύνδεσμο, με αποτέλεσμα να μην μεταδίδει πλέον τις δονήσεις του ήχου στα υγρά του κοχλία.

Για πολλούς η βαρηκοΐα είναι σημάδι της ηλικίας. Είναι ωστόσο τόσο βαθμιαία και απαρατήρητη διαδικασία που ο βαρήκοος είναι ο τελευταίος που καταλαβαίνει ότι έχει πρόβλημα. Άτομα που πάσχουν από σταδιακήβαρηκοΐα συχνά δυσκολεύονται να συνομιλούν όταν βρίσκονται σε πλήθος και παραπονιούνται ότι οι συνομιλητές τους μασάνε τις λέξεις τους.

Αντιμετώπιση:

Θεραπεία βαρηκοΐας τύπου αγωγιμότητας

α)Συντηρητική αγωγή
Η συντηρητική θεραπεία στην αντιμετώπιση της βαρηκοΐας τύπου αγωγιμότητας έχει θέση σε περιπτώσεις όπως η οξεία μέση ωτίτιδα, η εξωτερική ωτίτιδα και γενικά όταν η βαρηκοΐα είναι απότοκος φλεγμονών και λοιμώξεων, όπου με την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή έχουμε ίαση της αιτίας (φλεγμονή) και του αποτελέσματος (βαρηκοΐα). 

Επίσης, στην εκκριτική ωτίτιδα είναι πολλές οι φορές που συγκεκριμένες ασκήσεις είναι αρκετές για να υποχωρήσει, ενώ στην απόφραξη του έξω ακουστικού πόρου από βύσμα κυψέλης αρκεί η αφαίρεση του βύσματος για να επανέλθει η ακοή στα φυσιολογικά επίπεδα. Τέλος, η τραυματική διάτρηση του τυμπανικού υμένα συνήθως αυτοϊάται.

β)Χειρουργική αγωγή
Επεμβάσεις όπως η αναβολεκτομή σε ωτοσκλήρυνση του αναβολέα, η αφαίρεση όγκων του έξω ακουστικού πόρου ή του μέσου ωτός και η τυμπανοπλαστική σε χρόνιες ωτίτιδες βελτιώνουν την βαρηκοΐα που προκαλούν οι εν λόγω παθήσεις.
Γενικά η πρόγνωση της βαρηκοΐας τύπου αγωγιμότητας είναι καλή και επιτυγχάνεται βελτίωση αν όχι ίαση στις περισσότερες περιπτώσεις με την εφαρμογή της κατάλληλης θεραπείας.

Θεραπεία νευροαισθητήριας βαρηκοΐας

Ακουστικά βαρηκοΐας

Πρόκειται για ηλεκτρονικές μικροσυσκευές που τοποθετούνται στο πίσω μέρος του πτερυγίου του αυτιού και στον έξω ακουστικό πόρο, οι οποίες ενισχύουν τους ήχους για να γίνουν ακουστοί από τα βαρήκοα άτομα. Ενδείξεις εφαρμογής τους είναι π.χ η πρεσβυακουσία και οι κληρονομικές βαρηκοΐες. Απαιτείται ειδική εκπαίδευση μετά την εφαρμογή (λογοθεραπεία)

Nόσος των χειμερινών κολυμβητών

Εξοστώσεις έξω ακουστικού πόρου

Οι εξοστώσεις αναπτύσσονται στον έξω ακουστικό πόρο, μπροστά από την τυμπανική μεμβράνη. Συνίστανται σε νεόπλαστο οστίτη ιστό και θεωρείται ότι προκαλούνται από ερεθισμό του περιοστέου, της μεμβράνης που καλύπτει το κόκκαλο. Σε αυτό οφείλεται και η παλιά ονομασία τους ως «νόσος των χειμερινών κολυμβητών». Προσβάλλουν και τα δύο αυτιά σε ορισμένες περιπτώσεις σε διαφορετικό βαθμό. Ο ρυθμός ανάπτυξής τους, αν και ποικίλλει από άνθρωπο σε άνθρωπο, είναι γενικά αργός.

Συνήθως παρατηρούνται σε τυχαία εξέταση ωτός για άλλο λόγο. Αν ο ασθενής παρουσιάζει συμπτωματολογία είναι αυτή της αίσθησης πληρότητας του αυτιού. Ανάμεσα στις εξοστώσεις και το τύμπανο μπορεί να συσσωρεύονται κυψελίδα ή επιθήλια δέρματος που καθηλώνουν εν μέρει την τυμπανική μεμβράνη, προκαλώντας αίσθημα πληρότητας ή εξωτερικές ωτίτιδες. 
 
Η έντονη απόφραξη του έξω ακουστικού πόρου ενδέχεται να προκαλέσει βαρηκοΐα, ενώ η απομάκρυνση των εκκρίσεων πίσω από τις εξοστώσεις καθίσταται πολύ δύσκολη.
Σε αυτές τις περιπτώσεις, προτείνεται η χειρουργική αφαίρεση. Είναι μια σχετικά εύκολη επέμβαση που γίνεται μέσα από το αυτί και μπορεί να πραγματοποιηθεί ακόμα και με τοπική αναισθησία ή μέθη. Η επέμβαση ενδέχεται να γίνει ταυτόχρονα και στα δύο αυτιά αν και ο ασθενής θα πρέπει να γνωρίζει ότι μετά το πέρας της επέμβασης, το αυτί πωματίζεται με απορροφήσιμο υλικό.

Ανόρθωση Προσώπου με Νήματα

Η χαλάρωση είναι ένα καθοριστικό σημείο της γήρανσης του δέρματος. Οφείλεται στην ατροφία και μείωση του όγκου του υποδόριου ιστού σε συνδυασμό με την ελάττωση του κολλαγόνου στο κυρίως δέρμα (χόριο). Είναι πιθανό να ξεκινήσει από τη μέση ή ακόμη και τη νεώτερη ηλικία.

Η σύγχρονη κοσμητική ιατρική αναζητά συνεχώς νέες μεθόδους για την αντιμετώπιση της γήρανσης του δέρματος. Η νέα επαναστατική τεχνική βελτίωσης του προσώπου και του λαιμού χωρίς χειρουργική επέμβαση, είναι εδώ και απαντά στο όνομα Fine Thread Contouring (FTC). 

Η τεχνική συνίσταται στο να ενισχυθεί το δέρμα και να ανυψωθούν οι περιοχές του προσώπου που έχουν υποστεί πτώση λόγω χαλάρωσης, λεπτού δέρματος ή ηλικίας. 

Για να επιτευχθεί αυτό, χρησιμοποιούμε μικρά νήματα τα οποία είναι απορροφούμενα, τοποθετούνται μέσα στο δέρμα του ασθενούς με συγκεκριμένο τρόπο και σε συγκεκριμένη κατεύθυνση έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένα πλέγμα από ίνες. Στη συνέχεια αυτά τα νήματα απορροφώνται και στη θέση τους παράγεται κολλαγόνο το οποίο με το πέρασμα του χρόνου ρικνώνεται και δίνει την ανύψωση που θέλουμε. Αυτό που μένει μετά την μετά από 12 περίπου μήνες είναι δέρμα χωρίς ίχνος νήματος, εμπλουτισμένο σε κολλαγόνο.

Πώς τοποθετούνται : Η τοποθέτηση τους γίνεται, υπό τοπική αναισθησία, με την χρήση των ειδικών πολύ λεπτών κοίλων βελονών μέσα στις οποίες είναι ήδη “οπλισμένα”. Κάθε βελόνα φέρει ένα νήμα, και με την απλή εισαγωγή της στο δέρμα και την αφαίρεση της, το νήμα μένει στη θέση που έχουμε προκαθορίσει. Οι βελόνες αυτές έχουν μήκος από 25 χιλιοστα έως 100 χιλιοστά (10 εκατοστά) και χρησιμοποιούνται ανάλογα με την περιοχή.

Σε ποιά σημεία του σώματος : Εφαρμόζεται για σύσφιξη και ανόρθωση στο πρόσωπο (οβάλ, ρινοπαρειακές, ζυγωματικά, πόδι χήνας, μέτωπο), στο λαιμό.

Παρατηρείται ένα αρκετά μεγάλο τμήμα από το επιθυμητό αποτέλεσμα με βελτίωση τόσο της υφής όσο και της ελαστικότητας και της μορφής. Συνήθη αποτελέσματα είναι η απαλοιφή κατά 50% των ρινοπαρειακών πτυχών και της πτώσης των παρειών, με σαφή βελτίωση του οβάλ του προσώπου. Σε άλλες περιοχές του σώματος, η εφαρμογή δίνει άμεσα αποτελέσματα σύσφιξης τα οποία βελτιώνονται μέρα με τη μέρα μέχρι την ολοκλήρωση του τρίτου μήνα οπότε και σταθεροποιείται η εικόνα για περίπου 12 μήνες οπότε και επανεξετάζεται η τοποθέτηση επιπλέον νημάτων για την διατήρηση του αποτελέσματος. 

Διάρκεια αποτελέσματος : Από δώδεκα έως δεκαοχτώ μήνες.

Ρινορραγία: γιατί ξαφνικά αιμορραγεί η μύτη μας;

 

 

Οι περισσότερες ρινορραγίες είναι απλά βασανιστικές! Σε μερικούς ανθρώπους, ιδιαίτερα σε παιδιά, η αιμορραγία από τη μύτη (επίσταξη ή ρινορραγία) συμβαίνει συχνά. Στις περισσότερες περιπτώσεις η ρινορραγία δεν είναι επικίνδυνη και δεν οφείλεται σε κάτι σοβαρό. Εκτιμάται ότι έως και 60% του γενικού πληθυσμού έχει αντιμετωπίσει τουλάχιστον μία φορά στη ζωή του το πρόβλημα της ρινορραγίας. Συνήθως εμφανίζεται σε ηλικίες μικρότερες των 10 ετών και μεγαλύτερες των 50 ετών. Επίσης οι άντρες έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα ρινορραγίας από τις γυναίκες.  

Γιατί ξαφνικά αιμορραγεί η μύτη;  

Η μύτη είναι πλούσια σε πολλά μικρά αγγεία που αιμορραγούν εύκολα. Οι ρινικές μεμβράνες είναι ευαίσθητες σε μεταβολές της υγρασίας και της θερμοκρασίας του περιβάλλοντος. Η ξηρότητα και η χαμηλή υγρασία, καθιστούν επιρρεπή τη μύτη σε ρήξεις. Τα «ρουφήγματα» και σκαλίσματα της μύτης, η υψηλή θερμοκρασία κατά το καλοκαίρι, η χαμηλή θερμοκρασία κατά τον χειμώνα και τα κακώς ρυθμισμένα κλιματιστικά είναι κοινοί παράγοντες που προκαλούν μικροαιμορραγίες από τη μύτη, σε ένα υγιή οργανισμό

Οι κυριότερες αιτίες που ευθύνονται για συχνές αιμορραγίες από τη μύτη είναι:

1. Οι αλλεργίες
2. Το κοινό κρυολόγημα
3. Τραυματισμός της μύτη
4. Το σκάλισμα του βλεννογόνου της μύτης
5. Το φύσημα της μύτης με μεγάλη δύναμη
6. Ανωμαλίες στις δομές της μύτης
7. Η έκθεση σε ερεθιστικές αναθυμιάσεις
8. Η παρατεταμένη έκθεση σε ξηρό αέρα
9. Η χρόνια λήψη φαρμάκων που προκαλούν ξήρανση της βλεννογόνου της μύτης
10. Η λήψη ασπιρίνης ή άλλων αντιπηκτικών φαρμάκων
11. Διαταρχές της πήξης του αίματος
12. Η χρήση κοκαΐνης 

Πότε να ζητήσουμε ιατρική βοήθεια; Η ιατρική βοήθεια είναι επιβεβλημένη, όταν:

1. Η αιμορραγία δεν ελέγχεται με απλή πίεση και διαρκεί πάνω από δεκαπέντε λεπτά.
2. Επαναλαμβάνεται.
3. Έχει προηγηθεί τραυματισμός της μύτης.
4. Συνυπάρχει πόνος στην περιοχή.
5. Συμβαίνουν αιμορραγίες και σε άλλα σημεία του σώματος. 

Αντιμεώπιση:

Η αντιμετώπιση της επίσταξης τις περισσότερες φορές είναι απλή και εύκολη: 
Εφαρμογή πίεσης στην περιοχή που αιμορραγεί για 5-10 λεπτά. Μάλιστα η πίεση πρέπει να ασκείται με τον αντίχειρα και το δείκτη στα μαλακά μόρια της μύτης (ρουθούνια). Κατά τη διάρκεια της πίεσης η αναπνοή γίνεται από το στόμα . Τοποθέτηση πάγου τοπικάμέχρι να σταματήσει η ρινορραγία. Μετά τον έλεγχο της επίσταξης, είναι καλό να αποφεύγονται η έντονη σωματική άσκηση, τροφές με καρυκεύματα και το κάπνισμα. Όλα αυτά προκαλούν αγγειοδιαστολή που μπορεί να οδηγήσει σε νέα ρινορραγία.




ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

1.  Viehweg TL, Roberson JB, Hudson JW: Epistaxis: diagnosis and treatment. JOral Maxillofac Surg 2006 Mar;64(3):511-8.
2.  Rubin Grandis J, et al. The management of epistaxis. 3d ed. Alexandria, Va.: American Academy of Otolaryngology-Head and Neck Surgery Foundation, 1999.
3.  Corry J. Kucik, LT, Clenney,  et al. Management of epistaxis. Am Fam Physician. 2005 Jan 15;71(2):305-311.

Λαρυγγοφαρυγγική Παλινδρόμηση (Laryngopharyngeal Reflux)

Η λαρυγγοφαρυγγική παλινδρόμηση (LPR-Laryngopharyngeal reflux) συμβαίνει όταν το περιεχόμενο του στομάχου (όπως υδροχλωρικό οξύ, ένζυμο η πεψίνη και άλλα υγρά που παράγονται κατά την πέψη των τροφών), παλινδρομούν (επιστρέφουν) από το στομάχι δια μέσου του οισοφάγου στον λάρυγγα, τον φάρυγγα, τη στοματική κοιλότητα (στόμα) και την ρινική κοιλότητα (μύτη), και την

κοιλότητα του μέσου ωτός (αυτί). Ο βλεννογόνος αυτών των περιοχών δεν έχει αμυντικούς μηχανισμούς εναντίον αυτών των υγρών με αποτέλεσμα να καταστρέφεται.


Σχεδόν 40% των ενήλικων Ελλήνων έχουν συμπτώματα παλινδρόμησης, αλλά μόνο 10% το γνωρίζει. Σε πολλούς ασθενείς με λαρυγγοφαρυγγική παλινδρόμηση είναι δυνατόν να απουσιάζουν τα κλασσικά «πεπτικά συμπτώματα» της γαστρο-οισοφαγικής παλινδρόμησης, όπως είναι το οπισθοστερνικό καύσος (κάψιμο στο θώρακα) και οι όξινες γαστρικές αναγωγές (ξινίλες και καούρες μετά τα γεύματα).



Τα συμπτώματα:

• βράγχος φωνής (βράχνιασμα) 
• δυσφωνία (κλείσιμο της φωνής),
• δυσφαγία,
• χρόνιο βήχα,
• αίσθηση ξένου σώματος στο φάρυγγα (κόμπο στο λαιμό),
• κακοσμία στόματος,
• κατάποση οπισθορρινικών εκκρίσεων.

Διάγνωση:
Ενδελεχής λήψη του ιστορικού και η καταγραφή της συμπτωματολογίας του ασθενούς. Ακολουθεί μια πλήρης Ωτορινολαρυγγολογική εξέταση σε συνδυασμό με έμμεση λαρυγγοσκόπηση και ενδοσκόπηση του λάρυγγα.όπου ανακαλύπτωνται οι βλάβες όπως την παρουσία οπίσθιας λαρυγγίτιδας δηλαδή φλεγμονής και οιδήματος στον οπίσθιο λάρυγγα.

Θεραπεία

• Η αγωγή είναι καταρχήν φαρμακευτική. Τα φάρμακα θα πρέπει να λαμβάνονται για μεγάλα χρονικά διαστήματα (συνήθως τουλάχιστον 2 μήνες) χωρίς διακοπή και θα πρέπει να λαμβάνονται μισή ώρα πριν τα γεύματα ανάλογα με τις οδηγίες του ιατρού.

            Ως πρός τις οδηγίες θα πρέπει:

• Απώλεια βάρους για υπέρβαρα άτομα.
• Παίρνετε μικρά, πολλά γεύματα.
• Αποφυγή τροφών όπως λίπη, τα κρεμύδια, το πιπέρι, τα πατατάκια και τις τηγανισμένες τροφές, σοκολάτες, τους ξηρούς καρπούς,καφές, και τα αεριούχαποτά
• Αποφυγή αλκοόλ 
• Διακοπή καπνίσματος
• Να ξαπλώνεται με περισσότερα μαξιλάρια.

Στοματική Μυκητίαση (Oral thrush)

Στοματική Μυκητίαση (μονιλίαση)

 Πόλλοί μικροοργανισμοί υπάρχουν στην φυσιολογική χλωρίδα του στόματος. Συχνά και οι μύκητες βρίσκονται σε πολύ μικρή συγκέντρωση στην στοματική κοιλότητα. H Candida Albicans είναι παρούσα σχεδόν στο 50%  του πληθυσμού κυρίως σε άτομα με οδοντοστοιχίε, χωρίς κατ 'ανάγκην να προκαλεί μόλυνση.
Σε ορισμένες καταστάσεις όπως όταν υπάρχει μια αλλαγή στη χημεία της στοματικής κοιλότητας που ευνοεί candida έναντι των άλλων μικρο-οργανισμών που είναι παρόντες τότε θα αναπτυχθεί μυκητιασική μόλυνση λόγω του πολλαπλασιασμού των μικροοργανισμών αυτών.
Αυτές οι αλλαγές μπορούν να συμβούν σε καταστάσεις όπως: 

• Παρενέργεια της λήψης αντιβιοτικών ή φαρμακευτική αγωγή, όπως η χημειοθεραπεία κι τα κορτικοστεροειδή.
• Σακχαρώδης διαβήτης
• Κατάχρηση ναρκωτικών 
  
• Υποσιτισμό 
• Ως συνέπεια των ανοσολογικών ανεπαρκειών που σχετίζονται με το γήρας ή λοίμωξη - όπως το AIDS
• Καπνιστές 
• Καρκινοπαθείς

Σημεία και Συμπτώματα της στοματικής μυκητίασης :
Λευκές επιστρώσεις που μοιάζουν με μεμβράνες, στη γλώσσα και σε άλλα μέρη της στοματικής κοιλότητας. Η νόσος μπορεί να επεκταθεί στον ουρανίσκο, στα ούλη, στο φάρυγγα, στον οισοφάγο. Η αφαίρεση των μεμβρανών αυτών, αποκαλύπτει τη βλεννογόνο του στόματος που βρίσκεται από κάτω η οποία είναι ερυθηματώδης, προκαλεί πόνο και αιμορραγεί εύκολα.

• Πόνο

• Δυσκολία κατάποσης

• Πυρετό εάν η νόσος γενικευθεί

Είναι σημαντικό να γίνει διερεύνηση της στοματικής μυκητίασης ώστε να αποκλεισθεί η ύπαρξη άλλης σοβαρότερης ασθένειας που μπορεί να είναι η αιτία πρόκλησης της.

Αντιμετώπιση και πρόληψη:

Η Μυκητίαση θεραπεύεται με τον έλεγχο των αιτίων που την προκαλούν.

1. Για σκοπούς πρόληψης, οι ασθενείς που λαμβάνουν αντιβιοτικά μπορούν να μειώνουν τον κίνδυνο πρόκλησης μονιλίασης καταναλώνοντας γιαούρτι.

2. ΔΙΑΚΟΠΗ του κάπνισματος, απομακρύνωντας έτσι τον κίνδυνο προσβολής τους από μονιλίαση.
 3. Άτομα με οδοντοστοιχίες πρέπει να βλέπουν τακτικά, τουλάχιστο μία φορά κάθε 6 μήνες, τον οδοντίατρο τους.

4. Η καλή στοματική και οδοντική φροντίδα, απομακρύνει τον κίνδυνο στοματικής μυκητίασης.

5. Σε βρέφη που παρουσιάζουν στοματική μυκητίαση, οι πιπίλες των μπιμπερών πρέπει να αλλάζονται με καινούργιες που θα αγορασθούν, όταν η νόσος υποχωρεί.


Διατροφικές συμβουλές σε στοματική μυκητίαση:
Τα άτομα με στοματική μυκητίαση θα πρέπει να ακολουθούν μια ελαφριά διατροφή, με μαλακές τροφές. Αν αποφεύγουν τις όξυνες τροφές, τα καρυκεύματα, τις αλμυρές, τις σκληρές και τις ξηρές τροφές, όπως και το αλκοόλ, προστατεύουν το στόμα τους από τον ερεθισμό.

 Η θεραπεία σε σοβαρές μυκητιάσεις στοματοφάρυγγα, ατόμων με ανοσολογική ανεπάρκεια, καρκίνο ή AIDS θα αντιμετωπιστούν και με αντιμυκητισιακά φάρμακα: Νυστατίνη, μικοναζόλη, κλοτριμαζόλη, κετοκοναζόλη, φλουκοναζόλη. Τα αντιμυκητισιακά φάρμακα μπορεί να χορηγηθούν σε τοπικά σκευάσματα αλλά μπορεί να επιβάλλεται η λήψη αντιμυκητισιακών δια της γενικής οδού.

Βιβλιογραφία 
1. Kostiala I. Acute fungal stomatitis in compromised host. Causative agents, serological findings, topical treatment. Proc Finn Dent Soc. 1986;82 Suppl 7-8:1-96. 

2. Palma-Carlos AG, Palma-Carlos ML. Candida and human disease.Eur Ann Allergy Clin Immunol. 2004 Oct;36(8):291-6.

 Ευθυμίου Χριστίνα Χειρουργός ΩΡΛ

 

Διαταραχές της Όσφρησης (ανοσμία-υποσμία)

Ανοσμία-Υποσμία

H ανοσμία ορίζεται ως η απουσία της ικανότητας όσφρησης (ανοσμία) ενώ η μειωμένη ικανότητα όσφρησης ονομάζεται υποσμία. Οι διαταραχές τις όσφρησης και της γεύσης μπορεί να έχουν σημαντικό αντίκτυπο στην ποιότητα της ζωής ενός ατόμου.Οι διαταραχές της όσφρησης και της γεύσης παρουσιάζονται στο1% του γενικού πληθυσμού σε ηλικίες κάτω των 65 ετών, ενώ σε άτομα άνω των 65 ετών το ποσοστό αυτό αυξάνεται κατακόρυφα στο 50% περίπου, διότι κάποια απώλεια της όσφρησης συμβαίνει με τη γήρανση.

Η υποσμία-ανοσμία οφείλεται συνήθως σε διάφορα αίτια που σχετίζονται με τη μύτη και τους παραρρίνιους κόλπους και για το λόγο αυτό η διερεύνησή της είναι έργο του ωτορινολαρυγγολόγου. 

Αίτια
1. Σοβαρή λοίμωξη στη μύτη και τους παραρρίνιους κόλπους (παραρρινοκολπίτιδες)

2. Κάπνισμα
3. Χτύπημα στο κεφάλι
4. Ηλικία (με την πάροδο του χρόνου η όσφρηση μειώνεται)
5. Όγκους εγκεφάλου πχ μηνιγγίωμα στη βάση του κρανίου
6. Άλλα αίτια πχ έλλειψη βιταμινών, σακχαρώδης διαβήτης
Την πλέον συχνή αιτία ανοσμίας αποτελεί η ρινική απόφραξη οφειλόμενη σε ρινίτιδα (φλεγμονή του ρινικού βλεννογόνου). Αν δεν εισέρχεται αέρας στα οσφρητικά νεύρα, τότε η αίσθηση της όσφρησης δε θα ευοδωθεί. Η αλλεργική ρινίτιδα και οι ρινικοί πολύποδες (νεοπλασίες του ρινικού βλεννογόνου) προκαλούνται από ερεθιστικούς παράγοντες, όπως αλλεργιογόνα, λοιμώξεις, καπνός από τσιγάρο, καθώς και άλλους αέριους ρυπαντές. Όγκοι, όπως οι ρινικοί πολύποδες, μπορούν επίσης να φράξουν τις ρινικές οδούς και τα οσφρητικά νεύρα και συνεπώς να επιφέρουν ανοσμία. Κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις ή ,σπανιότερα, ορισμένες ιογενείς λοιμώξεις, μπορούν να καταστρέψουν τα οσφρητικά νεύρα.

Διερεύνηση

Η διάγνωση τίθεται από τον ΩΡΛ με διάφορες πληροφορίες που θα συλλέξει από το Ιστορικό (έναρξη μετά από λοίμωξη της άνω αναπνευστικής οδού; τραυματισμός κρανίου; φάρμακα; γνωστή αλλεργία; Σημεία, που συνηγορούν για αιτία εντοπισμένη στις ρινικές κοιλότητες ή στους παραρινικούς κόλπους, είναι οι διακυμάνσεις της οσφρητικής λειτουργίας, τα συμπτώματα, που εκδηλώνονται σταδιακά και ανοσμία, που προηγείται της υποσμίας), επισκόπηση μύτης (καλύτερα να γίνεται μετά από αποσυμφόρηση), νευρολογική αντικειμενική εξέταση σε υποψία ενδοεγκεφαλικού όγκου και, εάν η υποψία επιμένει, να γίνεται CT, MRI.

Θεραπεία

Η διακοπή του καπνίσματος είναι το πρώτο βήμα! Πολλοί καπνιστές που σταματούν το κάπνισμα, ανακαλύπτουν νέες γεύσεις τόσο ενθουσιωδώς που αμέσως παίρνουν βάρος. Η μείωση της έκθεσης σε άλλους ερεθιστικούς παράγοντες του ρινικού βλεννογόνου και η θεραπευτική αντιμετώπιση αλλεργιών του αναπνευστικού ή χρόνιων λοιμώξεων του ανώτερου αναπνευστικού, θα αποδειχτούν ευεργετικές. 

 Τα κορτικοστεροειδή και τα αντιισταμινικά είναι ιδιαίτερα χρήσιμα σε αυτές τις περιπτώσεις. Χειρουργική αφαίρεση αιτιών που προκαλούν συμφόρηση, όπως οι πολύποδες ρινός.

Ίλιγγος/Ζάλη της ημικρανίας

Ίλιγγος/Ζάλη της Ημικρανίας
(Migraine associated vertigo) 

 Η ημικρανία είναι ένα από τα χρόνια νοσήματα που προκαλούν σημαντική νοσηρότητα . Είναι σχεδόν τόσο συχνή, όσο και η υπέρταση. Η  ημικρανία χαρακτηρίζεται από επαναλαμβανόμενα επεισόδια μονόπλευρης κεφαλαλγίας, σοβαρά εξελισσόμενη ένταση του πόνου, σφύζον ή διαξιφιστικό, τα οποία συχνά συνοδεύονται από ναυτία, ευαισθησία στο φως, από οπτικά συμπτώματα, ζάλη, ή ίλιγγος. Σε μερικούς ασθενείς η ζάλη μπορεί να είναι το μόνο σύμπτωμα. Παρά τις καλύτερες διαγνωστικές ικανότητες και μέσα για να βελτιωθεί η συναίσθηση του κόσμου και η εκπαίδευση του, υπολογίζεται ότι περίπου 50% από τους πάσχοντες από ημικρανία είναι αδιάγνωστοι ή λάθος διαγνωσμένοι μέχρι σήμερα.

Οι μελέτες του γενικού πληθυσμού, καθώς και αυτές που έχουν διενεργηθεί σε ιατρεία που ειδικεύονται στη ζάλη, αναφέρουν μια συσχέτιση μεταξύ ημικρανίας και ιλίγγου που υπερβαίνει την τυχαία σύμπτωσή του. Οι γυναίκες σε αναπαραγωγική ηλικία πλήττονται περισσότερο, δηλ. σε ποσοστό 25% σε γυναίκες 35ετών. Περίπου 35% των πασχόντων από ημικρανία έχουν αιθουσαία συμπτώματα κάποια στιγμή.

 Η κλινική εμφάνιση  των αιθουσαίων συμπτωμάτων που συχνά σχετίζονται με την ημικρανία ποικίλει και περιλαμβάνει:
- η ζάλη
- κινήτωση (δυσανεξία στην κίνηση σε σχέση με το κεφάλι, τα μάτια και/ ή το σώμα)
- αυτόματα επεισόδια ιλίγγου (συχνά συνοδευόμενα με ναυτία και έμετο)
- μείωση της οπτικής εστίασης με φωτοευαισθησία
- ευαισθησία στον ήχο και εμβοές
- απώλεια της ισορροπίας και αταξία
- αυχεναλγία με συνοδό μυϊκό σπασμό στους ανώτερους  τραχηλικούς σπονδυλικούς μύες
- σύγχυση  με μεταβαλλόμενο επίπεδο συνείδησης
- αποπροσανατολισμός στο χώρο και ανησυχία/ πανικός.

Εκτίμηση και έλεγχος 

Η ημικρανία και οι παραλλαγές της πρέπει να αντιμετωπίζονται με συνδυασμό ιατρικής και τεχνικών αποκατάστασης, ώστε το αποτέλεσμα για τους ασθενείς να είναι πλήρης και μεγαλύτερης διάρκειας. Οι ασθενείς με υποτροπιάζουσα ζάλη, σχετιζόμενη με ημικρανία εξετάζονται σε συνεργασία του ωτορινολαρυγγολόγου και του νευρολόγου.
Μετά από ένα αρχικό, λεπτομερές ιστορικό που συμπεριλαμβάνει τα συμπτώματα και τη διακοπή των καθημερινών δραστηριοτήτων, εκτελείται μια σειρά εξετάσεων, ώστε να ορισθεί ένα πλάνο φροντίδας και ιδανικής θεραπείας. Υπαρχει μεγάλος αριθμός μεθόδων που είναι διαθέσιμα για τον έλεγχο αυτών των ασθενών.

Θεραπεία

Η μεθοδολογία πιστεύεται ότι έχει τη μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα στην αντιμετώπιση αυτών των ασθενών σε συνδυασμό με φάρμακα, αιθουσαία αποκατάσταση και τροποποιήσεις του τρόπου ζωής.

Αλλαγές στον τρόπο ζωής.  
Ένα βήμα που μπορεί να βοηθήσει είνείναιαι η αποφυγή των τροφικών ερεθισμάτων. Τα τρόφιμα που ενοχοποιούνται είναι η σοκολάτα, τα φυστίκια, και το κόκκινο κρασί. Η διακοπή του καπνίσματος, μείωση των επιπέδων στρες, και η τακτική άσκηση μπορεί επίσης να βοηθήσει να μειώσει την εμφάνιση των ημικρανιών και των συναφών προβλημάτων.

Φάρμακα.
Δεν υπάρχουν φάρμακα για την ημικρανία. Υπάρχει μια ποικιλία φαρμάκων  που μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνα τους ή σε συνδυασμό για την ανακούφιση από τους πονοκεφάλους και των συνοδών συμπτωμάτων όρασης, ζάλης, ιλίγγου. 
Θεραπείες περιλαμβάνουν: 
Προληπτικά φάρμακα. Αυτά τα φάρμακα, συμπεριλαμβανομένης της τοπιραμάτης, αντιεπιληπτικά φάρμακα και το αντικαταθλιπτικό αμιτριπτυλίνη, μπορεί να βοηθήσουν εμποδίζοντας την έναρξη των ημικρανιών.Τα φάρμακα που συνήθως χρησιμοποιούνται για να σταματήσουν την ημικρανία  ειναι η ασπιρίνη, η ιβουπροφένη, isometreptene mucate, και οι τριπτάνες, όπως το Imitrex  και το Relpax.
Τα παυσίπονα και αντιφλεγμονώδη φάρμακα μπορεί να ανακουφίσουν και να μειώσουν την έντασητων συμπτωμάτων.

Αιθουσαία αποκατάσταση
Τα πλεονεκτήματα της αιθουσαίας αποκατάστασης έχουν τεκμηριωθεί ότι μειώνουν τα συμπτώματα και αποκαθιστούν τη λειτουργία των αιθουσαίων νοσημάτων. Σε περίπτωση που υπάρχει BBPV (Καλοήθης ίλιγγος θέσεως), η εκτέλεση χειρισμών επανατοποθέτησης ωτοκονίας είναι αποτελεσματική. http://www.chrisefthymiou.gr/906lambdaiotagammagammaomicronsigmaf.html
Αστάθεια βήματος και μεταβολές βηματισμού απαντούν σε ασκήσεις και στόχους ισορροπίας και εκπαίδευσης βηματισμού. Ασκήσεις που συνδυάζουν συντονισμό χεριών- ματιών, διατήρηση ισορροπίας και σταθεροποίηση βλέμματος, είναι αποτελεσματικές και μπορούν να συνδυαστούν με γενικής κατάστασης ασκήσεις, σε βαθμό που επιτρέπει η συνολική υγεία του ασθενούς.


 Βελονισμός
O βελονισμός συμβάλλει, αποδεδειγμένα, στην αντιμετώπιση της ημικρανίας, κυρίως προληπτικά, μειώνοντας την ένταση και τη συχνότητα του προβλήματος, αλλά και άμεσα, την ώρα της κρίσης. O βελονισμός θεωρείται ιδιαίτερα αποτελεσματικός (κατά 80%) στην ανακούφιση της κεφαλαλγίας τάσεως που προηγείται της ημικρανικής κρίσης. Η διάρκεια της θεραπείας με βελονισμό διαφέρει ανάλογα με την σοβαρότητα της πάθησης και με το άτομο. Με 5-7 φορές αντιμετωπίζονται ελαφρές ημικρανίες, ενώ απαιτούνται 15-20 συνεδρίες για σοβαρότερες περιπτώσεις http://www.ent.gr/content/25/eikseis-iatrikoy-belonismoy/

Βιβλιογραφία
1. Klaus Linde^,Gianni Allais^,Acupuncture for migraine prophylaxis. Cochrane Library.2009

2. Shepard NT, Telian SA. Practical management of the balance disordered patient. San Diego: Singular Publishing; 1997.

3. Brantberg K, Trees N, Baloh RW. Migraine-associated vertigo. Acta Otolaryngol 2005;125:276–279.

Αμυγδαλίτιδα. Συμπτώματα και αντιμετώπιση

Η φλεγμονή και μόλυνση των αμυγδαλών προκαλείται συχνά από ιούς και βακτηρίδια. Συμβαίνει πολύ συχνά σε παιδιά προσχολικής και σχολικής ηλικίας.

Οι αμυγδαλές ανήκουν στο σύστημα άμυνας του οργανισμού. Είναι εξειδικευμένοι λεμφαδένες που βρίσκονται στο φάρυγγα και που στόχο έχουν να καταπολεμούν κάθε μορφής μικροοργανισμούς και ιδιαίτερα τα βακτηρίδια και τους ιούς.

Τα κυριότερα σημεία και συμπτώματα της μόλυνσης των αμυγδαλών είναι τα ακόλουθα:

• Οι αμυγδαλές γίνονται κόκκινες και πρησμένες. Μπορεί να υπάρχουν πάνω τους περιοχές με λευκό επίχρισμα που είναι συνήθως πύο που έχει δημιουργηθεί.
• Έντονος πόνος στο λαιμό
• Πονοκέφαλος
• Πυρετός
• Αλλαγές της φωνής
• Αύξηση του όγκου των λεμφαδένων κάτω από τη γνάθο και στο λαιμό

Συνήθως η αμυγδαλίτιδα δεν προκαλεί σοβαρά προβλήματα όμως εάν ένα παιδί παρουσιάζει ψηλούς πυρετούς, πόνο στο λαιμό που χειροτερεύει, δυσκολίες στην αναπνοή ή στην κατάποση, σοβαρό πονοκέφαλο, πόνο στο στήθος, ένα εξάνθημα, πόνους στις αρθρώσεις ή εμετό τότε, χρειάζεται άμεση αξιολόγηση από το γιατρό.

Πότε αφαιρούνται οι αμυγδαλές: Για την αφαίρεση των αμυγδαλών πρέπει να ακολουθούνται αυστηρά επιστημονικά τεκμηριωμένα κριτήρια. Στην παιδική ηλικία διακρίνουμε τις ακόλουθες βασικές κατηγορίες.
1. Σύνδρομο υπνικής άπνοιας (διακοπή της εισπνοής κατά την διάρκεια του ύπνου).
2. Συχνές οξείες αμυγδαλίτιδες. Σαν σημαντικό επεισόδιο οξείας αμυγδαλίτιδας θεωρούμε την ύπαρξη πυρετού πάνω από 38,3 βαθμούς Κελσίου, τη διόγκωση και κάλυψη των αμυγδαλών από πύο (λευκωπό επίχρισμα), τη διόγκωση των λεμφαδένων στον τράχηλο. Η συχνότητα των επεισοδίων θα πρέπει να είναι συνήθως τουλάχιστον τρεις φορές σε ένα χρόνο. Ο όρος συνήθως τίθεται γιατί λαμβάνουμε συχνά υπόψη και τη βαρύτητα των φλεγμονών, δηλαδή το πόσο βαριά περνάει την αμυγδαλίτιδα το παιδί. Σε κάθε περίπτωση ο θεράπων ιατρός συμβουλεύει για την αντιμετώπιση.
3. Η δημιουργία περιαμυγδαλικού αποστήματος. Το περιαμυγδαλικό απόστημα είναι μία επιπλοκή της οξεία αμυγδαλίτιδας, ευτυχώς λιγότερο συχνή στη σύγχρονη εποχή των αντιβιοτικών. Δημιουργείται συλλογή πύου έξω και γύρω από την αμυγδαλή. Τα συμπτώματα είναι πολύ βαριά. Πολύ υψηλός πυρετός, ισχυρός πόνος τόσο που το παιδί αρνείται να καταπιεί και τα σάλια του τρέχουν, επώδυνη διόγκωση των λεμφαδένων στον τράχηλο. Η κατάσταση αντιμετωπίζεται με διάνοιξη και παροχέτευση του αποστήματος. Αφού αντιμετωπιστεί η κατάσταση με αντιβιοτικά, στη συνέχεια προγραμματίζεται αμυγδαλεκτομή.
4. Σε ορισμένα παιδιά η διόγκωση των αμυγδαλών προκαλεί προβλήματα στην ομιλία. Τα παιδιά μιλούν σα να έχουν μια καυτή πατάτα στο στόμα (στα αγγλικά "hot potato voice"). Αν το πρόβλημα είναι μεγάλο, τότε οι αμυγδαλές αφαιρούνται.

Η αφαίρεση των αμυγδαλών και των αδενοειδών δε σημαίνει ότι το παιδί θα αρρωσταίνει συχνότερα, γιατί στην ίδια περιοχή του σώματος υπάρχουν πολλοί λεμφαδένες, που συμβάλλουν στην άμυνα του οργανισμού

Στην διεθνή βιβλιογραφία αναφέρονται μελέτες με προεξάρχουσα υπόθεση ότι η αμυγδαλεκτομή αλλά και οι συχνές αμυγδαλίτιδες σχετίζονται με αυξημένα ποσοστά ανάπτυξης Λεμφώματος του Hodgkin’s, κυρίως σε ηλικίες κάτω των 12 ετών. Αυτή η υπόθεση κρούει τον κώδωνα του κινδύνου αλλά χρήζει επίσης περαιτέρω διερεύνηση, διότι τα αποτελέσματα των μελετών είναι συχνά αντικρουόμενα και δεν έχουν τεκμηριωθεί με σαφήνεια, ωστόσο είναι σημαντικό να αντιμετωπίζεται η κάθε περίπτωση ασθενούς ανάλογα με την σοβαρότητα της πάθησης του και ακολουθώντας τα αυστηρά επιστημονικά κριτήρια.

Βιβλιογραφία

1. Hanne Vestergaard, Tine Westergaard Tonsillitis, tonsillectomy and Hodgkin's lymphoma. Int. J. Cancer:127, 633–637 (2010)VC 2009
2. Liaw KL, Adami J. Risk of Hodgkin's disease subsequent to tonsillectomy: a population-based cohort study in Sweden. Int J Cancer. 1997 Sep 4;72(5):711-3.
3. Vianna NJ, Greenwald P, Polan , Tonsillectomy and Hodgkin's disease. Lancet 1974; 2: 168–9 (letter)