Ανόρθωση Προσώπου με Νήματα

Η χαλάρωση είναι ένα καθοριστικό σημείο της γήρανσης του δέρματος. Οφείλεται στην ατροφία και μείωση του όγκου του υποδόριου ιστού σε συνδυασμό με την ελάττωση του κολλαγόνου στο κυρίως δέρμα (χόριο). Είναι πιθανό να ξεκινήσει από τη μέση ή ακόμη και τη νεώτερη ηλικία.

Η σύγχρονη κοσμητική ιατρική αναζητά συνεχώς νέες μεθόδους για την αντιμετώπιση της γήρανσης του δέρματος. Η νέα επαναστατική τεχνική βελτίωσης του προσώπου και του λαιμού χωρίς χειρουργική επέμβαση, είναι εδώ και απαντά στο όνομα Fine Thread Contouring (FTC). 

Η τεχνική συνίσταται στο να ενισχυθεί το δέρμα και να ανυψωθούν οι περιοχές του προσώπου που έχουν υποστεί πτώση λόγω χαλάρωσης, λεπτού δέρματος ή ηλικίας. 

Για να επιτευχθεί αυτό, χρησιμοποιούμε μικρά νήματα τα οποία είναι απορροφούμενα, τοποθετούνται μέσα στο δέρμα του ασθενούς με συγκεκριμένο τρόπο και σε συγκεκριμένη κατεύθυνση έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένα πλέγμα από ίνες. Στη συνέχεια αυτά τα νήματα απορροφώνται και στη θέση τους παράγεται κολλαγόνο το οποίο με το πέρασμα του χρόνου ρικνώνεται και δίνει την ανύψωση που θέλουμε. Αυτό που μένει μετά την μετά από 12 περίπου μήνες είναι δέρμα χωρίς ίχνος νήματος, εμπλουτισμένο σε κολλαγόνο.

Πώς τοποθετούνται : Η τοποθέτηση τους γίνεται, υπό τοπική αναισθησία, με την χρήση των ειδικών πολύ λεπτών κοίλων βελονών μέσα στις οποίες είναι ήδη “οπλισμένα”. Κάθε βελόνα φέρει ένα νήμα, και με την απλή εισαγωγή της στο δέρμα και την αφαίρεση της, το νήμα μένει στη θέση που έχουμε προκαθορίσει. Οι βελόνες αυτές έχουν μήκος από 25 χιλιοστα έως 100 χιλιοστά (10 εκατοστά) και χρησιμοποιούνται ανάλογα με την περιοχή.

Σε ποιά σημεία του σώματος : Εφαρμόζεται για σύσφιξη και ανόρθωση στο πρόσωπο (οβάλ, ρινοπαρειακές, ζυγωματικά, πόδι χήνας, μέτωπο), στο λαιμό.

Παρατηρείται ένα αρκετά μεγάλο τμήμα από το επιθυμητό αποτέλεσμα με βελτίωση τόσο της υφής όσο και της ελαστικότητας και της μορφής. Συνήθη αποτελέσματα είναι η απαλοιφή κατά 50% των ρινοπαρειακών πτυχών και της πτώσης των παρειών, με σαφή βελτίωση του οβάλ του προσώπου. Σε άλλες περιοχές του σώματος, η εφαρμογή δίνει άμεσα αποτελέσματα σύσφιξης τα οποία βελτιώνονται μέρα με τη μέρα μέχρι την ολοκλήρωση του τρίτου μήνα οπότε και σταθεροποιείται η εικόνα για περίπου 12 μήνες οπότε και επανεξετάζεται η τοποθέτηση επιπλέον νημάτων για την διατήρηση του αποτελέσματος. 

Διάρκεια αποτελέσματος : Από δώδεκα έως δεκαοχτώ μήνες.

Ρινορραγία: γιατί ξαφνικά αιμορραγεί η μύτη μας;

 

 

Οι περισσότερες ρινορραγίες είναι απλά βασανιστικές! Σε μερικούς ανθρώπους, ιδιαίτερα σε παιδιά, η αιμορραγία από τη μύτη (επίσταξη ή ρινορραγία) συμβαίνει συχνά. Στις περισσότερες περιπτώσεις η ρινορραγία δεν είναι επικίνδυνη και δεν οφείλεται σε κάτι σοβαρό. Εκτιμάται ότι έως και 60% του γενικού πληθυσμού έχει αντιμετωπίσει τουλάχιστον μία φορά στη ζωή του το πρόβλημα της ρινορραγίας. Συνήθως εμφανίζεται σε ηλικίες μικρότερες των 10 ετών και μεγαλύτερες των 50 ετών. Επίσης οι άντρες έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα ρινορραγίας από τις γυναίκες.  

Γιατί ξαφνικά αιμορραγεί η μύτη;  

Η μύτη είναι πλούσια σε πολλά μικρά αγγεία που αιμορραγούν εύκολα. Οι ρινικές μεμβράνες είναι ευαίσθητες σε μεταβολές της υγρασίας και της θερμοκρασίας του περιβάλλοντος. Η ξηρότητα και η χαμηλή υγρασία, καθιστούν επιρρεπή τη μύτη σε ρήξεις. Τα «ρουφήγματα» και σκαλίσματα της μύτης, η υψηλή θερμοκρασία κατά το καλοκαίρι, η χαμηλή θερμοκρασία κατά τον χειμώνα και τα κακώς ρυθμισμένα κλιματιστικά είναι κοινοί παράγοντες που προκαλούν μικροαιμορραγίες από τη μύτη, σε ένα υγιή οργανισμό

Οι κυριότερες αιτίες που ευθύνονται για συχνές αιμορραγίες από τη μύτη είναι:

1. Οι αλλεργίες
2. Το κοινό κρυολόγημα
3. Τραυματισμός της μύτη
4. Το σκάλισμα του βλεννογόνου της μύτης
5. Το φύσημα της μύτης με μεγάλη δύναμη
6. Ανωμαλίες στις δομές της μύτης
7. Η έκθεση σε ερεθιστικές αναθυμιάσεις
8. Η παρατεταμένη έκθεση σε ξηρό αέρα
9. Η χρόνια λήψη φαρμάκων που προκαλούν ξήρανση της βλεννογόνου της μύτης
10. Η λήψη ασπιρίνης ή άλλων αντιπηκτικών φαρμάκων
11. Διαταρχές της πήξης του αίματος
12. Η χρήση κοκαΐνης 

Πότε να ζητήσουμε ιατρική βοήθεια; Η ιατρική βοήθεια είναι επιβεβλημένη, όταν:

1. Η αιμορραγία δεν ελέγχεται με απλή πίεση και διαρκεί πάνω από δεκαπέντε λεπτά.
2. Επαναλαμβάνεται.
3. Έχει προηγηθεί τραυματισμός της μύτης.
4. Συνυπάρχει πόνος στην περιοχή.
5. Συμβαίνουν αιμορραγίες και σε άλλα σημεία του σώματος. 

Αντιμεώπιση:

Η αντιμετώπιση της επίσταξης τις περισσότερες φορές είναι απλή και εύκολη: 
Εφαρμογή πίεσης στην περιοχή που αιμορραγεί για 5-10 λεπτά. Μάλιστα η πίεση πρέπει να ασκείται με τον αντίχειρα και το δείκτη στα μαλακά μόρια της μύτης (ρουθούνια). Κατά τη διάρκεια της πίεσης η αναπνοή γίνεται από το στόμα . Τοποθέτηση πάγου τοπικάμέχρι να σταματήσει η ρινορραγία. Μετά τον έλεγχο της επίσταξης, είναι καλό να αποφεύγονται η έντονη σωματική άσκηση, τροφές με καρυκεύματα και το κάπνισμα. Όλα αυτά προκαλούν αγγειοδιαστολή που μπορεί να οδηγήσει σε νέα ρινορραγία.




ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

1.  Viehweg TL, Roberson JB, Hudson JW: Epistaxis: diagnosis and treatment. JOral Maxillofac Surg 2006 Mar;64(3):511-8.
2.  Rubin Grandis J, et al. The management of epistaxis. 3d ed. Alexandria, Va.: American Academy of Otolaryngology-Head and Neck Surgery Foundation, 1999.
3.  Corry J. Kucik, LT, Clenney,  et al. Management of epistaxis. Am Fam Physician. 2005 Jan 15;71(2):305-311.

Λαρυγγοφαρυγγική Παλινδρόμηση (Laryngopharyngeal Reflux)

Η λαρυγγοφαρυγγική παλινδρόμηση (LPR-Laryngopharyngeal reflux) συμβαίνει όταν το περιεχόμενο του στομάχου (όπως υδροχλωρικό οξύ, ένζυμο η πεψίνη και άλλα υγρά που παράγονται κατά την πέψη των τροφών), παλινδρομούν (επιστρέφουν) από το στομάχι δια μέσου του οισοφάγου στον λάρυγγα, τον φάρυγγα, τη στοματική κοιλότητα (στόμα) και την ρινική κοιλότητα (μύτη), και την

κοιλότητα του μέσου ωτός (αυτί). Ο βλεννογόνος αυτών των περιοχών δεν έχει αμυντικούς μηχανισμούς εναντίον αυτών των υγρών με αποτέλεσμα να καταστρέφεται.


Σχεδόν 40% των ενήλικων Ελλήνων έχουν συμπτώματα παλινδρόμησης, αλλά μόνο 10% το γνωρίζει. Σε πολλούς ασθενείς με λαρυγγοφαρυγγική παλινδρόμηση είναι δυνατόν να απουσιάζουν τα κλασσικά «πεπτικά συμπτώματα» της γαστρο-οισοφαγικής παλινδρόμησης, όπως είναι το οπισθοστερνικό καύσος (κάψιμο στο θώρακα) και οι όξινες γαστρικές αναγωγές (ξινίλες και καούρες μετά τα γεύματα).



Τα συμπτώματα:

• βράγχος φωνής (βράχνιασμα) 
• δυσφωνία (κλείσιμο της φωνής),
• δυσφαγία,
• χρόνιο βήχα,
• αίσθηση ξένου σώματος στο φάρυγγα (κόμπο στο λαιμό),
• κακοσμία στόματος,
• κατάποση οπισθορρινικών εκκρίσεων.

Διάγνωση:
Ενδελεχής λήψη του ιστορικού και η καταγραφή της συμπτωματολογίας του ασθενούς. Ακολουθεί μια πλήρης Ωτορινολαρυγγολογική εξέταση σε συνδυασμό με έμμεση λαρυγγοσκόπηση και ενδοσκόπηση του λάρυγγα.όπου ανακαλύπτωνται οι βλάβες όπως την παρουσία οπίσθιας λαρυγγίτιδας δηλαδή φλεγμονής και οιδήματος στον οπίσθιο λάρυγγα.

Θεραπεία

• Η αγωγή είναι καταρχήν φαρμακευτική. Τα φάρμακα θα πρέπει να λαμβάνονται για μεγάλα χρονικά διαστήματα (συνήθως τουλάχιστον 2 μήνες) χωρίς διακοπή και θα πρέπει να λαμβάνονται μισή ώρα πριν τα γεύματα ανάλογα με τις οδηγίες του ιατρού.

            Ως πρός τις οδηγίες θα πρέπει:

• Απώλεια βάρους για υπέρβαρα άτομα.
• Παίρνετε μικρά, πολλά γεύματα.
• Αποφυγή τροφών όπως λίπη, τα κρεμύδια, το πιπέρι, τα πατατάκια και τις τηγανισμένες τροφές, σοκολάτες, τους ξηρούς καρπούς,καφές, και τα αεριούχαποτά
• Αποφυγή αλκοόλ 
• Διακοπή καπνίσματος
• Να ξαπλώνεται με περισσότερα μαξιλάρια.

Στοματική Μυκητίαση (Oral thrush)

Στοματική Μυκητίαση (μονιλίαση)

 Πόλλοί μικροοργανισμοί υπάρχουν στην φυσιολογική χλωρίδα του στόματος. Συχνά και οι μύκητες βρίσκονται σε πολύ μικρή συγκέντρωση στην στοματική κοιλότητα. H Candida Albicans είναι παρούσα σχεδόν στο 50%  του πληθυσμού κυρίως σε άτομα με οδοντοστοιχίε, χωρίς κατ 'ανάγκην να προκαλεί μόλυνση.
Σε ορισμένες καταστάσεις όπως όταν υπάρχει μια αλλαγή στη χημεία της στοματικής κοιλότητας που ευνοεί candida έναντι των άλλων μικρο-οργανισμών που είναι παρόντες τότε θα αναπτυχθεί μυκητιασική μόλυνση λόγω του πολλαπλασιασμού των μικροοργανισμών αυτών.
Αυτές οι αλλαγές μπορούν να συμβούν σε καταστάσεις όπως: 

• Παρενέργεια της λήψης αντιβιοτικών ή φαρμακευτική αγωγή, όπως η χημειοθεραπεία κι τα κορτικοστεροειδή.
• Σακχαρώδης διαβήτης
• Κατάχρηση ναρκωτικών 
  
• Υποσιτισμό 
• Ως συνέπεια των ανοσολογικών ανεπαρκειών που σχετίζονται με το γήρας ή λοίμωξη - όπως το AIDS
• Καπνιστές 
• Καρκινοπαθείς

Σημεία και Συμπτώματα της στοματικής μυκητίασης :
Λευκές επιστρώσεις που μοιάζουν με μεμβράνες, στη γλώσσα και σε άλλα μέρη της στοματικής κοιλότητας. Η νόσος μπορεί να επεκταθεί στον ουρανίσκο, στα ούλη, στο φάρυγγα, στον οισοφάγο. Η αφαίρεση των μεμβρανών αυτών, αποκαλύπτει τη βλεννογόνο του στόματος που βρίσκεται από κάτω η οποία είναι ερυθηματώδης, προκαλεί πόνο και αιμορραγεί εύκολα.

• Πόνο

• Δυσκολία κατάποσης

• Πυρετό εάν η νόσος γενικευθεί

Είναι σημαντικό να γίνει διερεύνηση της στοματικής μυκητίασης ώστε να αποκλεισθεί η ύπαρξη άλλης σοβαρότερης ασθένειας που μπορεί να είναι η αιτία πρόκλησης της.

Αντιμετώπιση και πρόληψη:

Η Μυκητίαση θεραπεύεται με τον έλεγχο των αιτίων που την προκαλούν.

1. Για σκοπούς πρόληψης, οι ασθενείς που λαμβάνουν αντιβιοτικά μπορούν να μειώνουν τον κίνδυνο πρόκλησης μονιλίασης καταναλώνοντας γιαούρτι.

2. ΔΙΑΚΟΠΗ του κάπνισματος, απομακρύνωντας έτσι τον κίνδυνο προσβολής τους από μονιλίαση.
 3. Άτομα με οδοντοστοιχίες πρέπει να βλέπουν τακτικά, τουλάχιστο μία φορά κάθε 6 μήνες, τον οδοντίατρο τους.

4. Η καλή στοματική και οδοντική φροντίδα, απομακρύνει τον κίνδυνο στοματικής μυκητίασης.

5. Σε βρέφη που παρουσιάζουν στοματική μυκητίαση, οι πιπίλες των μπιμπερών πρέπει να αλλάζονται με καινούργιες που θα αγορασθούν, όταν η νόσος υποχωρεί.


Διατροφικές συμβουλές σε στοματική μυκητίαση:
Τα άτομα με στοματική μυκητίαση θα πρέπει να ακολουθούν μια ελαφριά διατροφή, με μαλακές τροφές. Αν αποφεύγουν τις όξυνες τροφές, τα καρυκεύματα, τις αλμυρές, τις σκληρές και τις ξηρές τροφές, όπως και το αλκοόλ, προστατεύουν το στόμα τους από τον ερεθισμό.

 Η θεραπεία σε σοβαρές μυκητιάσεις στοματοφάρυγγα, ατόμων με ανοσολογική ανεπάρκεια, καρκίνο ή AIDS θα αντιμετωπιστούν και με αντιμυκητισιακά φάρμακα: Νυστατίνη, μικοναζόλη, κλοτριμαζόλη, κετοκοναζόλη, φλουκοναζόλη. Τα αντιμυκητισιακά φάρμακα μπορεί να χορηγηθούν σε τοπικά σκευάσματα αλλά μπορεί να επιβάλλεται η λήψη αντιμυκητισιακών δια της γενικής οδού.

Βιβλιογραφία 
1. Kostiala I. Acute fungal stomatitis in compromised host. Causative agents, serological findings, topical treatment. Proc Finn Dent Soc. 1986;82 Suppl 7-8:1-96. 

2. Palma-Carlos AG, Palma-Carlos ML. Candida and human disease.Eur Ann Allergy Clin Immunol. 2004 Oct;36(8):291-6.

 Ευθυμίου Χριστίνα Χειρουργός ΩΡΛ